V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Μέρη που επισκεφτήκατε και θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας...
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Tigrisss
Δημοσιεύσεις: 1485
Εγγραφή: Δευ 13 Οκτ 2008, 09:25
Επικοινωνία:

V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από Tigrisss »

PART II

Ο ΝΟΤΟΣ

DAY 5

Γενική αναταραχή επικρατεί στο σπίτι. Ο Χάρης βάζει τραγουδάκια, άλλος τρώει πρωινό, άλλος στη τράπεζα για κατάθεση.. Πρέπει σήμερα να φύγουμε νωρίς. Περίπου 500 χλμ έχει το πρόγραμμα, με τη συντριπτική πλειοψηφία τους σε επαρχιακό δίκτυο. Η Χρύς σηκώνεται τελευταία, μες τη τρελή χαρά όπως πάντα, άλλωστε δεν έχει να ετοιμάσει τίποτα, η βαλίτσα της είχε κουμπωθεί αποβραδίς στη πίσω θέση του Τίγρη.
Πληρώνουμε και χαιρετάμε τον συμπαθέστατο σπιτονοικοκύρη μας (μας φωτογράφισε καθώς του κάναμε εντύπωση για το σθένος και την αποφασιστικότητα μας ως Έλληνες ταξιδιώτες) και το ταξίδι ξεκινάει. Στο σπίτι οι τέσσερις διανυκτερεύσεις μας κόστισαν περίπου 25 ευρώ στον καθένα ημερησίως.

Ο καιρός είναι καθαρός και η θερμοκρασία ιδανική για ταξίδι. Αφού ανεφοδιάζουμε τα θηρία, μπαίνουμε στην εθνική για περίπου 80 χλμ για να κερδίσουμε λίγο χρόνο

σταση για το πρώτο καφεδάκι
Εικόνα
https://maps.google.com/maps?saddr=Cham ... =3&t=m&z=8

Ο τελικός προορισμός μας είναι το Menton, μια παραλιακή πόλη δίπλα στο Monaco, όπου θα μείνουμε για τρία βράδια. Όπως έχουμε πολλά να δούμε στην διαδρομή, καθώς θα οδηγήσουμε πολλά χλμ της ιστορικής route Napoleon, της διαδρομής που ακολούθησε ο Μέγας Ναπολέων αμέσως μετά την απόδραση του από το νησάκι Elba και μέχρι το Βατερλό, όπου ο Δούκας του Wellington τον κέρασε μελιτζανάκι.

http://en.wikipedia.org/wiki/Route_Napol%C3%A9on

η εκπαιδευτική κάθοδος μας προς τη Μεσόγειο προϋποθέτει καλό καιρό. Το όνειρο κατέρρευσε λίγο μετά την ιστορική πόλη Sisteron…
http://en.wikipedia.org/wiki/Sisteron

Μόλις αφήσαμε πίσω μας τη Sisteron, δε κατάλαβα γιατί δε σταματήσαμε έστω και για 10 λεπτά να τη δούμε…ίσως επειδή ο ουρανός σκοτείνιαζε σιγά σιγά, ίσως επειδή έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας…από τις λίγες εικόνες που συγκράτησα, με εντυπωσίασε το κάστρο της πόλης χτισμένο στο βράχο με θέα στο φαράγγι και η αρχιτεκτονική των κτιρίων πλησίον αυτού. Επίσης, τα τελευταία χλμ μέχρι να φτάσουμε στη πόλη ήταν απίστευτα, με το δρόμο να ελίσσεται σα φίδι κατά μήκος του άγριου φαραγγιού.
Εικόνα

Τα ψέματα τελείωσαν. Βροχή. Σταματάμε στην άκρη του δρόμου, βάζουμε αδιάβροχα, εξοπλιζόμαστε με υπομονή και επιμονή και ξεκινάμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή άλλωστε, ο δρόμος είναι ένας….To the sea… η βροχή δυναμώνει καθώς ανεβαίνουμε το βουνό, για μένα το σκηνικό είναι γνώριμο αλλά η Χρύς σίγουρα παθαίνει ένα σοκ….από μέσα της θα σκέφτεται “άφησα τις παραλίες και τον ήλιο για να τρέχω στα βουνά με τους τρελούς” αλλά δε θα το πεί φωναχτά ποτέ….ευτυχώς παραμένουμε στεγνοί…από μέσα…. ο τίγρης φορτωμένος σα γαϊδούρι με το τριβάλιτσο και τη γυναίκα είναι πιο σταθερός από τρένο στη βροχή, αποκτώ εμπιστοσύνη και ανοίγω ρυθμό με την ελπίδα να ξεφύγω από τον καιρό. Μετά από λίγο χάνω τους συνταξιδιώτες μου απ τους καθρέφτες, όποτε σταματάω σε έναν εγκαταλελειμμένο σταθμό τρένου με μια τεράστια πινακίδα από πάνω του που γράφει με κόκκινα ξεθωριασμένα γράμματα Route Napoleon. Δυστυχώς δεν μπορώ να βγάλω φωτογραφία χωρίς να ρισκάρω να βρέξω τις ηλεκτρονικές συσκευές…(σε αυτό το σημείο δε γνωρίζω ότι η φωτογραφική μου μηχανή που είναι στο tank-bag έχει ήδη πάρει νερό και έχει αχρηστευτεί) άσε που θεωρώ αδύνατον να βγάλω και να ξαναβάλω τα γάντια. Σε πέντε λεπτά έρχονται και οι υπόλοιποι και το καραβάνι συνεχίζει τη πορεία του προς το νότο. Οι ταμπέλες που γράφουν Nice και Cote D’Azour πληθαίνουν, με τα χλμ που αναγράφονται να μειώνονται κάθε φορά που τις συναντάμε. Η βροχή έχει σταματήσει αλλά ο ουρανός παραμένει βαρύς. Εδώ πρέπει να πάρουμε μία απόφαση, αν θα τηρήσουμε το αρχικό πλάνο, η θα πάρουμε τον γρηγορότερο δρόμο προς τη θάλασσα.

Το αρχικό σχέδιο περιλαμβάνει ένα κύκλο περίπου 90 χλμ, μέσα από το πάρκο Verdon και κατά μήκους του μεγαλύτερου φαραγγιού της Γαλλίας. Αντί για Νότια δηλαδή, θα στραφούμε προς τα Δυτικά, θα περάσουμε το φαράγγι και μετά με κατεύθυνση Nότιο-Ανατολικά θα πάμε στη πόλη Grasse, διάσημη για την παρασκευή αρωμάτων. Φήμες λένε ότι στα στενά της πόλης αναδύονται θεσπέσιες μυρωδιές από τα διάφορα εργαστήρια παρασκευής που βρίσκονται στα σημεία που επισκέπτεται ο περαστικός. Μετά θα συνεχίσουμε Ανατολικά και μέσω της Εθνικής Οδού θα φτάσουμε στο Menton. Κάπου στη διαδρομή θα πρέπει και να φάμε…
Αισιόδοξο…..

Όταν πήραμε την απόφαση να ακολουθήσουμε αυτό το σχέδιο, δεν έβρεχε. Μόλις μπήκαμε στο φαράγγι έγινε της πόρνης….το έχω ήδη μετανιώσει….Η Χρυς ταλαιπωρείται, κρυώνει, αλλά για άλλη μία φορά δεν λέει κουβέντα…μόνο όταν την ώρα της φώτο το ρίχνουμε στη πλάκα, θα πει “άφησα τη θάλασσα και ήρθα στις βροχές!”. Το φαράγγι ήταν σίγουρα εκπληκτικό….αλλά δεν μπορέσαμε να το δούμε όπως θα θέλαμε, δε σταματήσαμε σε αρκετά σημεία, πάντως μας πήρε κοντά μια ώρα για τα 50 περίπου χλμ μέχρι τη γέφυρα, στην άκρη όπου τα βουνά αφήνουν τη θέση τους στη πεδιάδα…φαντάζομαι ότι όποιος το κάνει με λιακάδα, θα μαζέψει τις εικόνες της ζωής του… το χρώμα του νερού ήταν απίστευτο, πρασινομπλε να το πω, κοραλλί να το πω, δεν ξέρω…
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

Προφανώς και δεν θα πάμε στο Grasse, κρίμα, αλλά δεν βγαίνει, η ώρα έχει περάσει, πρέπει να κοντεύει τέσσερις. Η επόμενη ώρα της διαδρομής, μπορεί και παραπάνω, μέχρι τη πόλη που σταματήσαμε για να φάμε, διεκδικεί χρυσό μετάλλιο ταλαιπωρίας και απόγνωσης ανάμεσα στις χειρότερες εμπειρίες με μοτοσικλέτα τα τελευταία 15 χρόνια.

Μπορώ να θυμηθώ την κάθοδο από Radstadt μέχρι το Udine, πέρυσι με το Χάρη και τον Ερρίκο, όπου έριχνε πέτρες επί 250 συνεχόμενα χλμ Εθνικής Οδού.

Μπορώ να θυμηθώ να πετάω πέτρες σε ποταμό, πάλι με το Χάρη και άλλους δύο, μπας και σχηματιστεί μονοπατάκι για να περάσουμε απέναντι, ώστε να αποφύγουμε την 80 χλμ αναστροφή στην Ορεινή Ναυπακτία.

Μπορώ να θυμηθώ να νυστάζω και να έχω να κάνω άλλα 300 χλμ, με το ρολόι να δείχνει κοντά μεσάνυχτα, καθώς και πολλά άλλα που τώρα δεν αξίζει να αναφέρω.

Οι συνταξιδιώτες μου ενδεχομένως να μην συμμερίζονται την άποψη μου αυτή, αλλά μέχρι τη στιγμή που έκατσα στη καρέκλα του εστιατορίου, κάθε λεπτό που πέρναγε μου φαινόταν αιώνας, κάθε χιλιόμετρο που έφευγε λες και ήταν μαραθώνιος. Οι στροφές πλέον αντί για ευχαρίστηση μου προκαλούσαν τρόμο. Κουράστηκα. Βρέχει. Δε σταματάει. Το GPS μας στέλνει από μικρούς, σχεδόν αγροτικούς δρόμους, χωρίς κίνηση μεν αλλά με μικρές ταχύτητες δε. Βέβαια, δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και μεγάλοι δρόμοι εδώ τριγύρω…το χειρότερο μου βέβαια είναι ότι τράβηξα τη γυναίκα σε αυτή τη ταλαιπωρία…έπρεπε να μη κάνω το φαράγγι…θα ήμουνα στο Grasse τώρα και θα της αγόραζα αρωματάκι δώρο…Αντί αυτού έχει γίνει ένα με τη βρεγμένη σέλα…πόσο θα μου στοιχίσει άραγε αυτό….

Κανείς δε θυμάται πως λέγεται η πόλη που σταματήσαμε.
Εικόνα

Ούτε πόσες μπύρες ήπιαμε στο εστιατόριο. Τα αδιάβροχα ήταν απλωμένα στα διπλανά τραπέζια, κράνη τσαντάκια παντού, ως συνήθως γίναμε αξιοθέατο!
Ήμασταν γύρω στα 120 χλμ μακριά από τον προορισμό μας. Εθνικής οδού πλέον.
Μετά τον τελευταίο ανεφοδιασμό, χαιρετώ τους συνταξιδιώτες μου, καθώς θέλω να φτάσω γρήγορα.. ο Χρήστος δήλωσε ότι θέλει να κινείται με 110, οι υπόλοιποι συμφώνησαν οπότε δε πείραξε κανέναν που έφυγα. Ο ένας πάει πάντα γρηγορότερα από τους πέντε, άλλωστε δε μένουμε και στο ίδιο ξενοδοχείο.
Κινούμενος με 130-140 και καθώς πλησιάζω το Monaco, συνειδητοποιώ ότι οι κάτοικοι της περιοχής δεν πολυενδιαφέρονται για τα όρια ταχύτητας….η αριστερή λωρίδα έχει πάρει φωτιά…φυσικά και εγώ δεν είμαι σε αυτή…Λόγω των πολλών εξόδων για τα θέρετρα της Κυανής Ακτής, έχει διόδια ανά τακτά διαστήματα. Δεν είναι ακριβά, αλλά αν δεν έχεις ψιλά την έκατσες. Επίσης, πρέπει να προσέχεις από πού θα περάσεις, εγώ άργησα να καταλάβω ότι σε αυτή τη περιοχή η μηχανή και το αυτοκίνητο δεν πληρώνουν το ίδιο.
Η ώρα είναι 10 παρά όταν σβήνω το τρικύλινδρο στην είσοδο του ξενοδοχείου. Ταλαιπωρήθηκε σήμερα, όπως όλοι μας άλλωστε…
Παρά τη κούραση μας, αποφασίζουμε να κάνουμε ένα ποδαρόδρομο στη παραλιακή του Menton…η πληθώρα των τουριστών αλλά και οι κάτοικοι έχουν κλειστεί στα μπουντρούμια τους…ελάχιστοι κυκλοφορούν…μετά από ένα χαλαρωτικό cocktail, θα αποσυρθούμε και εμείς στο δωμάτιο μας, τα βλέφαρα μου έχουν ήδη σφραγίσει…..



DAY 6

Σήμερα η μέρα θα κυλίσει χαλαρά.
Κοντομάνικο, αθλητικό και βόλτα στα θέρετρα.
https://maps.google.com/maps?saddr=Ment ... s&t=m&z=11

Το πρωινό του ξενοδοχείου σερβίρεται σε μια τεράστια βεράντα, με θέα στον εξωτικό κήπο.
Εικόνα

Φεύγουμε για Monaco. Τα παιδιά θα τα συναντήσουμε εκεί. Πρώτα όμως θα κάνουμε μια μοτοβόλτα στη παραλιακή του Menton, μέχρι τη μαρίνα και τα σύνορα με την Ιταλία, 500 μέτρα πιο πέρα.

Η παραλία είναι κατάμεστη
Εικόνα

Ο καιρός είναι φανταστικός! το Monaco απέχει λιγότερο από 10 χλμ από τον παραλιακό δρόμο. Σταματάμε για Φώτο της πόλης από ένα ύψωμα.
Εικόνα

Όποιος λέει ότι το πριγκιπάτο δεν είναι ωραίο, είναι σίγουρα κομπλεξικός, να πάει να κοιταχτεί. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη χλιδή που επικρατεί, που είναι ασύλληπτη.
Εικόνα
Εικόνα

Στο πέταλο πριν το τούνελ
Εικόνα

Η Χρύς στη γραμμή εκκίνησης – τερματισμού
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

αυτό το παιδί όλο μαστορεύει....
Εικόνα

καλή βόλτα παιδιά!!!!
Εικόνα

όποιο να ναι!!!!
Εικόνα
μοντέρνο σινεμά....δεν είναι νεκροταφείο!
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

Με βαριά καρδιά, αποχαιρετάμε τους Μονεγάσκους. Ο τίγρης όμως αρνείται να φύγει. Συγκεκριμένα μπλοκάρει ο συναγερμός. Μέχρι να καταλάβει ο μέγας Λυών ότι φταίει η μπαταρία του τηλεκοντρόλ και να την αλλάξει ο Χάρης, περνάει κανά μισάωρο. Εννοείται ότι είχαν προηγηθεί τηλέφωνα στο Doctor Σάκη περι φύσας, ραδιοκυμάτων από γκαραζόπορτες κτλ… Και μη χειρότερα.

Επόμενος σταθμός το Eze, άλλο ένα χωριό χτισμένο σε βράχο. Παραθεριστικό θέρετρο των Γάλλων και όχι μόνο. Για να το φωτογραφίσεις όπως πραγματικά φαίνεται στις card-postal, πρέπει να είσαι ή με βάρκα ή με ελικόπτερο. Θυμίζει Μονεμβασιά αλλά στο στενότερο.
Εικόνα
Εικόνα

από το μπαλκόνι του cafe restaurant που βρήκαμε!
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

εντάξει το μαγαζάκι καλό είναι, έχει και ένα Brandy της προκοπής....
Εικόνα

Και τώρα Νίκαια.
Εντυπωσιακή, κλασσική, ρετρό, μοντέρνα, εξωτική… Όποια λέξη κ αν χρησιμοποιήσεις, θα ταιριάξει στην αισθητική της υπέροχης αυτής πόλης. Μακάρι να είχαμε πιο πολύ χρόνο.
Βέβαια, δεν είναι δυνατόν να κυλήσει μια ολόκληρη μέρα χωρίς γκρίνια. (τι λέγαμε στο PART 1???) Ο Λυών ελίσσεται σα χέλι ανάμεσα στη κίνηση της Νίκαιας. Εγώ ακολουθώ όσο μπορώ, ο Χάρης το ίδιο. Οι άλλοι δύο έχουν μείνει πίσω πολύ, εμείς χάνουμε τη διασταύρωση προς κέντρο, κάνουμε μια αναστροφή τους περιμένουμε, έρχονται, μας βλέπουν, δε κάνουν αναστροφή και συνεχίζουν για να βρούνε πλατεία να γυρίσουν κύριοι!!!!!!. Το αίμα μου πλημμυρίζει τον εγκέφαλο, ο Λυών ξεκινάει, από πίσω εγώ και ο Χάρης περιμένει στη γωνία τους αργοπορημένους. Αφού παρκάρουμε στο κέντρο και περνά και κανα δεκάλεπτο, έρχεται ο Χάρης μόνος…το τι επακολούθησε, δε μπορώ να το περιγράψω σε μία παράγραφο…για την ιστορία, εμείς φταίγαμε που κάνουμε αναστροφές σε ξένη χώρα…. αλήτες κάφροι Έλληνες…

Η πλατεία Massena,

Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

Δύσκολα θα τη πετύχεις χωρίς να φιλοξενεί κάποια εκδήλωση, σήμερα έχει jazz festival. Δε πρέπει να φύγεις από τη Νίκαια αν δε περπατήσεις τα σοκάκια της παλιάς πόλης. Εμπορικά μαγαζάκια, ταβέρνες, τρατορίες, μπυραρίες, αναμνηστικά, μεσαιωνικά κτήρια και εκκλησίες, πλανόδιοι καλλιτέχνες, όλα συνθέτουν ένα παζλ που σου δημιουργεί μια απρόσμενα ευχάριστη διάθεση. Η παλιά πόλη είχε πρωταγωνιστήσει το 1998 στη ταινία Ronin, οι παλιότεροι θα θυμούνται τον Robert De Niro με τον Jean Reno σε ανατριχιαστικά κυνηγητά με BMW και Audi στα στενά σοκάκια.

Εικόνα

Όσο διαρκεί το φως της ημέρας, οι γλάροι περιπολούν πάνω από τη παλιά πόλη, παρατηρώντας τους περιπλανώμενους, η ακόμα και εφορμώντας κάθετα προς αναζήτηση τροφής σε μπαλκόνια, κάδους, τραπεζάκια και όπου αλλού βρίσκουν ενδιαφέρον. Ακολουθώντας τους με τα μάτια, δεν αργούμε να βγούμε στην θάλασσα. Τρεις λωρίδες κυκλοφορίας μονόδρομος, πεζόδρομος με πλάτος πάνω από 10 μέτρα και από κάτω παραλία με βότσαλα και άμμο…ανάμικτη… ότι και να λένε οι διάφοροι περίεργοι, ευχαρίστως θα βούταγα σε αυτή τη θάλασσα. Εντάξει, Επτάνησα δεν είναι, αλλά δεν είναι χειρότερα από τον Άλιμο και τη Βουλιαγμένη.
Εικόνα
Εικόνα

Έχοντας ολοκληρώσει την αναγνωριστική βόλτα, συνεχίζουμε την περιήγηση στα στενάκια, με μόνο στόχο πλέον να φάμε κάπου καλά. Ο μεγάλος πεζόδρομος με τα εστιατόρια κολλητά και τους κράχτες δε μας ικανοποιεί, μπαίνουμε πιο βαθιά στη παλιά πόλη και βρίσκουμε ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι, με εξυπηρετικότατο προσωπικό και καλές γεύσεις. Κρασί, μπύρα, σαλάτες πίτσες και μακαρονάδες γεμίζουν το τραπέζι μας. Όλοι δοκιμάζουμε τα πάντα και μένουμε απόλυτα ικανοποιημένοι.
Εικόνα

Φεύγοντας, κοντοστεκόμαστε στη πλατεία Massena για να ακούσουμε τις jazz μελωδίες από το φεστιβάλ που έχει ήδη αρχίσει.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

Στη συνέχεια παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Αφού μαζεύουμε το Κωστή που ξαναχάθηκε σε μια διασταύρωση έξω από το Monaco, γυρίζουμε στο Menton περασμένες 23.00..Ισως αυτή να ήταν η καλύτερη μέρα…η Χρυς το καταευχαριστήθηκε όσο δε πάει….ίσως να μη το πληρώσω ακριβά τελικά το χτεσινό…

DAY 7

Άλλη μία ηλιόλουστη μέρα ξημερώνει. Σήμερα έχει πάλι βουνό.
https://maps.google.com/maps?saddr=Ment ... s&t=m&z=10
Πρώτα όμως πρωινό, καθώς η μέρα δεν θα είναι εύκολη. Η φανταστική βεράντα του ξενοδοχείου , εκτός από ανθρώπους φιλοξενεί και επισκέπτες γλάρους, πολύ εξοικειωμένους με την ανθρώπινη παρουσία. Έτσι, σε μια στιγμή που η Χρυς σηκώνεται να γεμίσει ένα ποτήρι στο μπούφε, ο γλάρος επιτίθεται στο τραπεζάκι (2 ατόμων, όχι καμιά ροτόντα) και της βουτάει τη μπαγκέτα που πριν λίγο είχε φτιάξει με ζαμπόν τυριά κτλ. Η δική μου παρουσία δεν έπαιξε κανένα ρόλο, όρμηξε κατευθείαν στο πιάτο της, ούτε μισό μέτρο μακριά από τα χέρια μου… Προσγειώνεται στο δίπλα τραπέζι και καταβροχθίζει το περιεχόμενο! Γελάτε όλη η βεράντα! Μετά όμως όλοι άρχισαν να φυλάγονται….η Χρυς πήγε και έφτιαξε άλλη μπαγκέτα….

Το ραντεβού με τα παιδιά είναι στο Sospel, ένα γραφικό χωριουδάκι καμιά εικοσαριά χλμ από τη θάλασσα με κατεύθυνση βόρεια. 10 και κάτι πρέπει να ήμαστε εκεί. Η ανηφορική διαδρομή είναι αρκετά σφιχτή, όχι ότι καλύτερο για πρωί, αλλά πολύ πράσινη και γραφική.…

στο Sospel

Εικόνα
Εικόνα

οι καθυστερημένοι εμφανίστηκαν μετά τις 11.00. Να μη νευριάσω? Είναι δυνατόν η εκδρομή να καθορίζεται από το πρόγραμμα του παχέως εντέρου??? Αντε να το ξεπεράσω…

Γρήγορη επισκόπηση του χάρτη και συνεχίζουμε προς Col De Turini.

Εικόνα


Εδώ είναι η σειρά του Lyon να οργιάσει. Κατεβαίνει μαλλιά. Ο Χάρης έχει αποσυρθεί από οποιαδήποτε πρόκληση πια, καθώς υποστηρίζει ότι δεν έχει πίσω λάστιχο. (μετά από σκάρτα 3.500-4.000 χλμ από τότε που το έβαλε..)
Κατεβαίνοντας περνάμε κάποια πολύ όμορφα χωριά, όμως εμένα το μυαλό μου είναι ήδη αλλού…σταματάμε για να συντονιστούμε, καθώς η ώρα πλησιάζει 13.00 και έχουμε κάνει μόνο 50-55 χλμ…είναι σαφές ότι αν ο δρόμος συνεχίσει να είναι τόσο σφιχτός, δε βγαίνει η διαδρομή. Εγώ και ο Κωστής ήμαστε πιο σκεπτικοί, λέμε μήπως βρούμε άλλο δρόμο να γυρίσουμε πίσω , η Χρυς δεν εκφράζει άποψη γιατί ξέρει ότι θέλω να πάω στη κορυφή της Ευρώπης, τελικά όλοι μαζί συνεχίσουμε according to the plan…τη προηγούμενη φορά αυτό το μετανιώσαμε….(με το φαράγγι που έβρεχε συνεχώς)….

Εικόνα
Εικόνα


Ευτυχώς ο δρόμος άνοιξε, κινούμαστε με 120-130 στον επαρχιακό, τα χλμ μαζεύονται και πριν το καταλάβουμε περνάμε και την Isola. Αρχίζει η ανηφόρα τώρα.

Ο Κωστής θέλει να σταματήσουμε για καφέ. 20 χλμ μείνανε του λέω, θα πιούμε πάνω στη κορυφή. Στη κορυφή όμως δεν έχει καφέ….δε το ήξερα…εδώ που τα λέμε, πόσο εύκολο είναι να χτίσεις στα 2800??

Το ανέβασμα είναι για άλλη μια φορά συγκλονιστικό. Δεν είναι μόνο ο προορισμός που σε συγκινεί στις Αλπεις, είναι η αίσθηση που σου δίνει όλη η διαδρομή μέχρι να φτάσεις….
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

Col de la Bonette,
Εικόνα

O De Caprio στη πλώρη του σκυλοπνίχτη είχε φωνάξει “King of the World”, εμείς σήμερα ήμαστε στη κορυφή της Ευρώπης.

Top of the World!!!
Εικόνα

(τον άλλον τόνε φάγανε τα ψάρια, εάν διαβάζετε αυτό το εκδρομικό σημαίνει ότι εμείς κατεβήκαμε σώοι!!)

Ο μόνος τρόπος για να απεικονιστεί το μεγαλείο της συγκεκριμένης εικόνας, είναι να τη δεις σε projector…50 μέτρα εμβαδόν… δεν υπάρχει….αν ζω σε 50 χρόνια και έχω ξεχάσει την εκδρομή αυτή….σίγουρα θα θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία…..

The Pact
Εικόνα


Ο superman!

Εικόνα
Εικόνα
Με τις πρώτες ψιχάλες, αφήνουμε την κορυφή και κατεβαίνουμε προς Jausiers. Εκεί θα πιούμε καφέ.

Στη διαδρομή, χρησιμότατη υπαίθρια τουαλέτα.

Εικόνα

Το χωριό αυτό ελληνοκρατείται, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ντόπιων. Μαγαζιά με ελληνικά ονόματα, σημαιάκια στα μπαλκόνια τραβάνε τη προσοχή μας.
Εικόνα

Σε αυτό το σημείο αλλάζουμε κατεύθυνση και θα κινηθούμε ανατολικά νότιο-ανατολικά, ουσιαστικά ήμαστε στην Ιταλία.
Ομίχλη στη διαδρομή.
Εικόνα
Εικόνα

Περνάμε το Demonte, το Limone Piemonte και συνεχίζουμε προς Tende. Το Col De Tende είναι άλλο ένα πάσο που ενώνει τις δύο χώρες. Στη κορυφή έχει φανάρι που διαχειρίζεται τη κίνηση στο τούνελ μήκους περίπου δύο χιλιομέτρων.
Είναι ότι πιο γρήγορο μπορεί να κάνει κάποιος στη περιοχή. Μην το χάσετε. Γρήγορα αυτοκίνητα, SS ιταλικά και όχι μόνο ανεβοκατεβαίνουν με ρυθμούς που εμείς σήμερα δε διανοούμαστε να ακολουθήσουμε.

Ο Χάρης έχει κρατήσει το καλύτερο της ημέρας για το τέλος. Το χωριό Saorge, -στο οποίο έχει ξαναπάει πριν χρόνια σε ψαγμένη εκδρομή με αυτοκίνητο-, είναι κρεμασμένο κυριολεκτικά στη πλαγιά του βουνού.

Εικόνα
Στη μικρή και γραφικότατη πλατεία του χωριού, σήμερα έχει live μουσική.

Εικόνα
Από εδώ ξεκινάνε τα στενάκια, και η ευκαιρία μας να εξερευνήσουμε το χωριό βαθύτερα.

Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Στο ταβερνάκι που κάτσαμε ο μαγαζάτορας είναι Ιταλός και fan της μοτοσικλέτας. Η συνεννόηση είναι πιο εύκολη σε σχέση με τους Γάλλους. Το μενού μας δεν θα έχει ιδιαίτερες διαφορές από τις προτιμήσεις των προηγούμενων ημερών, pizza μπύρα μακαρονάδα σαλάτες, όλα γευστικότατα!

Εικόνα

Ίσως εδώ να έλαβε χώρα η καλύτερη στιγμή του ταξιδιού μας. Σε αυτά τα σκαλιά, στο μικρό γεφυράκι γελάσαμε και χαλαρώσαμε τόσο πολύ που δε θέλαμε να φύγουμε με τίποτα. Δε θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο να ειπώθηκε που να προκάλεσε τέτοιο γέλιο, απλά παραθέτω τα ντοκουμέντα.
Εικόνα
Εικόνα

Ο μαγαζάτορας κερνάει σφηνάκια, αυτοκόλλητα…


Εννοείται ότι πάλι νύχτα θα γυρίσουμε έτσι???

Επιστρέφουμε στη βάση μας, αρκετά κουρασμένοι αλλά με πολύ ωραίες εμπειρίες και εικόνες. Αυτή είναι και η τελευταία μας μέρα στη κυανή ακτή. Αύριο θα πάρουμε μια γεύση της Ιταλικής Ριβιέρας…



DAY 8

Η αλήθεια είναι ότι δε θέλουμε να φύγουμε. Ευχαρίστως ξαναπήγαινα στο Monaco. Έπρεπε να έχουμε κανονίσει πιο πολλές μέρες εδώ, καθώς η περιοχή μπορεί να ικανοποιήσει όλα τα γούστα. Οι Αλπεις σε αυτή τη περιοχή έχουν άπειρα πάσα. Θα μπορούσαμε άνετα να γυρνάμε άλλες δυο μέρες σα τη χτεσινή και να μη τα κάνουμε και όλα. Θα μπορούσαμε να περάσουμε μια μέρα στη θάλασσα. Μια χαρά είναι. Να πάμε στο Grasse που δε προλάβαμε, στις Κάννες, σε κάτι μικρά χωριουδάκια που είχα σταμπάρει κατά τον σχεδιασμό του ταξιδιού μήνες πριν…ο τρόπος που ταξιδεύουμε εμείς μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε πολλά πράγματα και να οδηγήσουμε σε απίστευτους δρόμους, αλλά δεν μας επιτρέπει να δώσουμε έμφαση σε ένα μέρος. Αν είσαι με γυναίκα, ρισκάρεις την ψυχική σου γαλήνη…..το καλύτερο είναι μια μέρα βόλτα, την άλλη βόλτα στη πόλη / χωριό, θάλασσα (αν έχει στη περιοχή), μαγαζάκια και αξιοθέατα. Βέβαια αν είσαι μόνο με τους κάγκουρες, και αντέχουν, δε σε νοιάζει τίποτα.

Φορτώνω τον Τίγρη ξανά, τρώμε (προσέχοντας πάντα για το γλάρο) και φεύγουμε για το ραντεβού.
Ως συνήθως, οι άλλοι αργούν. Όταν εμφανίζονται παθαίνω έκρηξη οργής και θυμού, για την οποία βέβαια απολογήθηκα αργότερα. Επίσης παρατηρώ ότι ο Χρήστος λείπει…τα παιδιά μας ενημερώνουν ότι έφυγε νωρίτερα, θα πήγαινε μια επίσκεψη και θα βρισκόμασταν το βράδυ στη Modena της Ιταλίας, όπου είχαμε κλείσει σε ξενοδοχείο τη τελευταία μας διανυκτέρευση.
Βάζω το GPS και φεύγουμε για San Remo.
https://maps.google.com/maps?saddr=Ment ... pr&t=m&z=8
Ο παραλιακός δρόμος μέχρι τη Γένοβα αλλά και μετά, θεωρείται ως ένας από τους γραφικότερους δρόμους παγκοσμίως. Η αλήθεια είναι ότι ή δε τον βρήκαμε, ή ξεκίναγε μετά το σημείο όπου, έχοντας απηυδήσει από την κίνηση, πήραμε την Εθνική οδό. Next time…
H Ιταλική Ριβιέρα, όπως και η Γαλλική, είναι πολύβουη, πολυσύχναστη και πηγμένη στη κίνηση. Όσο όμορφη και να είναι, με θερμοκρασίες κοντά στους 30 βαθμούς και πολλά χλμ μπροστά μας, δε έχουμε το περιθώριο να κινούμαστε με 40 την ώρα.
Και στην εθνική βέβαια, ο Χάρης έμενε πίσω για να μη φάει το λάστιχο. Τα νεύρα μου. Έξαλλος και ο Κωστής. Όταν κόβαμε στα 90 για να τον περιμένουμε, τσαντιζόταν ο πρόεδρος. Λες και θα αφήναμε κανέναν πίσω…Λίγο μετά τη Γένοβα, βγαίνουμε στο SS1 για να πάμε στο Porto Fino για το πρώτο καφεδάκι της ημέρας. Μιλάμε για ένα ονειρεμένο μικρό παραλιακό χωριό, στη μέση ενός προστατευόμενου πάρκου. Εδώ είδαμε και πολλά συγκροτήματα με ξαπλώστρες ομπρέλες και beach bar.το parking εδώ ήταν πολύ δύσκολο αλλά τα καταφέραμε.

Εικόνα
Εικόνα

Εικόνα

Πολύ όμορφη παραθαλάσσια πόλη, και μεγαλύτερη από το Porto Fino είναι η Santa Margherita Ligure, από την οποία περάσαμε δύο φορές, καθώς τα πέντε χλμ προς Porto Fino μετράνε από δω, και δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την άλλη μεριά.

Συνεχίζουμε στον ειδυλλιακό SS1 που θυμίζει Επίδαυρο και έμεινε αξέχαστος στον Γιώργο (δεν έγινε κάτι, απλά ενθουσιάστηκε από τη ροή και την άσφαλτο) με κατεύθυνση προς τη πόλη La Spezia, αλλά με προορισμό την περιοχή Cinque Terre.

http://en.wikipedia.org/wiki/Cinque_Terre

Αξίζει ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα στην Ιταλία για να έρθεις ΜΟΝΟ ΕΔΩ!!! Σε συνδυασμό με την περιοχή της Τοσκάνης είναι ένα ταξιδάκι που θα μείνει αξέχαστο και είναι εύκολο και για πρωτάρηδες.
Πέντε πανέμορφα χωριά που συνθέτουν τις πέντε γαίες! Εμείς διαλέξαμε να επισκεφτούμε το Manarola.
Προσωπικά εδώ έμεινα με το στόμα ανοιχτό……

Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Δε μπορεί να είναι τόσο τέλεια……

Εικόνα

Εικόνα
Εικόνα

Το φαγητό ήταν ικανοποιητικό
Εικόνα

κατι κουρασμένα παλικάρια..
Εικόνα
Εικόνα

Με βαριά καρδιά (για άλλη μια φορά στην εκδρομή) φεύγουμε από ένα μέρος που μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Έχουμε μπροστά μας 190 χλμ μέσω εθνικής για τη Modena και η ώρα κοντεύει 20.00. Κάτι μικρομπερδέματα σε διασταυρώσεις με τον συνήθη ύποπτος να φεύγει προς λάθος δρόμο, κάτι ο Χάρης με το λάστιχο (το οποίο δεν έχει τίποτα) να κάνει τουρισμό στην Autostrada, πλησιάζουμε τη Modena. Μόλις νυχτώνει, η κούραση συσσωρεύεται και όλα γίνονται δυσκολότερα. Η χειρότερη στιγμή, όταν συνειδητά δεν στρίβω στη πρώτη έξοδο και αυτομάτως το GPS μου προσθέτει 25 χλμ διαδρομής. Τρελαίνομαι βρίζω κοκκινίζω μέσα από το κράνος, που να το φανταστώ ότι σε μια μικρή πόλη οι έξοδοι θα είχαν 13 χλμ διαφορά μεταξύ τους???
Από εδώ και πέρα έγιναν τα απίστευτα. Χαθήκαμε μεταξύ μας σε μια πλατεία, χωρίς κίνηση, εγώ με το Χάρη ψάχναμε τους άλλους δύο που μας παράτησαν και πήγαν στο ξενοδοχείο χωρίς να αναρωτηθούν που ήμαστε. Ευτυχώς το GPS μας πήγε και εμάς μέχρι την εξώπορτα….ο Λυών έχει φτάσει και πίνει μπύρες στη ταβέρνα απέναντι από το ξενοδοχείο! Ψαχνω αριστερά δεξιά να δείρω το Κωστή ο οποίoς έρχεται γελαστός γελαστός.. “μα καλά που πήγατε?” ρωτάει, “πουτανάκι” του λέω “επίτηδες το έκανες για να εκδικηθείς προχθές για τη Νίκαια που δε σε περιμέναμε”, πέφτει κάτω στα γέλια αλλά δε το παραδέχεται ποτέ…

Μετά τα μπυράκια, αποσυρόμαστε στα δωμάτια μας για τον τελευταίο ύπνο επί Ιταλικού εδάφους. Άνετα και πεντακάθαρα, με κόστος 27 ευρώ το άτομο. Ξαπλώνω και σκέφτομαι ότι αυτό ήταν και για φέτος…ωραία μέρα και η σημερινή, κοντά 500 χλμ κατεβάσαμε πάλι… Τη Modena πάντως ούτε απ’ έξω δε προλάβαμε να τη δούμε….δε πειράζει…next time…

DAY 9

The race to Ancona

Το καράβι φεύγει στις 13.30, το λιμάνι απέχει 270 χλμ, άρα κάτι λιγότερο από 2μιση ώρες. Επομένως, μέχρι τις 09.30 το αργότερο πρέπει να έχουμε φύγει. Το πρωινό είναι συμπαθέστατο, το καφεδάκι στην αυλή-parking του ξενοδοχείου με τη πρωινή δροσούλα ιδιαίτερα αναζωογονητικό. Από αυτή τη στιγμή και μετά ο Κωστής έχει άγχος ότι δε θα προλάβουμε το καράβι…
Λίγα χλμ από το ξενοδοχείο είναι το Maranelo, όπου βρίσκεται το εργοστάσιο της Ferrari. Αλλά τώρα δεν είναι ακόμα ώρα για φωτογραφίες. Ο Χρήστος βαριέται τόσο πολύ την επιστροφή (ενδεχομένως να έχει ξενερώσει κιόλας) που ακολουθεί το GPS τυφλά, έτσι δεν βλέπει τη ταμπέλα AUTOSTRADA δεξιά και μπαίνει σε ένα δρομάκι, ακολουθούμε και μεις τα γίδια.. Η αλήθεια είναι ότι η Εθνική φαινόταν κάνα χλμ μπροστά…

Απρόοπτο 1

Δυο τρεις στροφές παρακάτω, το πλάτος του δρόμου έχει γίνει 2 μέτρα με γκαζόν στο πλάι, περνάμε έναν εγκαταλειμμένο στάβλο και μια αποθήκη και…..αλυσίδα στο δρόμο με πινακίδα στη μέση STOP, NO ENTRA ή κάτι τέτοιο. Άνθρωποι πουθενά.. Το σκηνικό θύμιζε walking dead, τώρα θα βγουν τα ζόμπι από το στάβλο σκέφτομαι…Καπνοί βγαίνουν από το κράνος του Κωστή, ο Χάρης κάνει enduro στο γκαζόν, η Χρυς έχει σκάσει στα γέλια και ο Λυών εννοείται γελάει επίσης. DEAD END!

Σε λίγο βγαίνουμε στην εθνική και ανεβάζουμε όλοι στα 140+ σταθερά. Σταματάμε για βενζίνη έχοντας διανύσει μόλις 50 χλμ.

Απρόοπτο 2

Ο Κωστής έρχεται δίπλα μου, δεν βάζει βενζίνη, διακρίνω το τρόμο στο βλέμμα του ότι δε θα προλάβουμε το καράβι, και σα να μην έφτανε αυτό μου ζητάει τα εισιτήρια του (του καραβιού τα είχα όλα εγώ) για να φύγει μόνος του. Μου εξηγεί το συλλογισμό του, τον κοιτάω απορημένος και φυσικά δε του δίνω τα εισιτήρια. Όλοι μαζί θα πάμε.

Απρόοπτο 3

Κατεβαίνουμε με 150+. Ο Κωστής δίπλα μου στη δεξιά λωρίδα. Σε μια στιγμή βλέπω με την άκρη του ματιού μου να πατάει 3-4 φορές το συμπλέκτη, και στη συνέχεια φρενάρει και μπαίνει στη βοηθητική. Πάει λέω, του κόπηκε η ντίζα…σταματάμε εγώ και ο Χάρης γύρω στα 50 μέτρα μπροστά του. Έχω εμπειρία στην οδήγηση χωρίς ντίζα, να το πάρω να τελειώνουμε. Ξαφνικά βάζει πρώτη και φεύγει σφαίρα…δε θυμάμαι πως το δικαιολόγησε μετά…

Απρόοπτο 4

Τρομερή κίνηση έξω από τη Bologna. Η μέση ταχύτητα μας πέφτει πολύ, επειδή όμως δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο, μπαίνουμε στη βοηθητική και διανύουμε περί τα 20-30 χλμ με ταχύτητα 120-130! Οι φωτεινές επιγραφές λέγανε ότι κάπου υπήρχε ατύχημα…δε το είδαμε ποτέ.

Καταπίνοντας τα χλμ με 150+, πλησιάζουμε στην Ancona. Η ώρα έχει περάσει 12.00 αλλά ήμαστε κοντά.

Απρόοπτο 5 (και τελευταίο!)

Ο Χρήστος αποφασίζει να προσπεράσει την έξοδοo για Ancona. Τα μάτια μου γουρλώνουν. Ο Κωστής χτυπιέται. Θα πηδήξει από το μηχανάκι. Ευτυχώς υπάρχει και άλλη έξοδος που σε περνάει μέσα από τη πόλη. 10 χλμ παραπάνω περίπου. Αν χάσεις και αυτή η επόμενη έξοδος της autostrada είναι μετά από 30 χλμ…
Με αυτά και με αυτά φτάνουμε στο λιμάνι στο check in. Η ώρα είναι 13.00. Ευτυχώς που στο τέλος μπήκε ο Κωστής μπροστά και ακολούθησε της σωστές ταμπέλες για λιμάνι. Ο άλλος παραλίγο να πάει για ψώνια στο Lidl, για καφέ στο διπλανό χωριό, στο χώρο CARGO του λιμανιού αντί για τα οχηματαγωγά…
Σε δεύτερο χρόνο ρώτησα το Χρήστο τι έγινε με το GPS, “ποιο GPS, κλειστό το είχα, αφού τον ξέρω το δρόμο, χαχαχαχα, δε σας άρεσε που σας πήγα βόλτα??”….φανερά ο τύπος έψαχνε τρόπο να μη φύγουμε….

Αυτό το ταξίδι τελειώνει εδώ. Όλα πήγαν καλά. Καπνίζω το τελευταίο τσιγάρο κι παρατηρώ τις νταλίκες να κάνουν μανούβρες για να χαθούν σιγά σιγά μέσα στη μπουκαπόρτα του SUPERFAST XII. Σε λίγο θα έρθει και η σειρά μας.

Εικόνα

Στο κατάστρωμα του πλοίου η Χρυς έχει καβατζάρει μεγάλο τραπέζι για να χωρέσουν οι μπύρες που θα πιούμε! Στα διεθνή ύδατα βγαίνουν τα απωθημένα του ταξιδιού, όλοι μας πειραζόμαστε μεταξύ μας, γελάμε και χαλαρώνουμε.. Από αύριο ο καθένας θα ακολουθήσει το πρόγραμμα του, διακοπές η δουλειά…το ταξίδι μας ήταν γεμάτο εικόνες, εμπειρίες, γέλια, νεύρα, κούραση, σίγουρα δε θα το πρότεινα σε κάποιον αυτούσιο αλλά αποσπασματικά. Ήταν σίγουρα λάθος που μπλέξαμε σε δύο διαφορετικές περιοχές των Αλπεων με τόσα πολλά πράγματα να δεις.

Δεν θα άλλαζα κανέναν σας, η πρώτη σκέψη που μου έρχεται καθώς κοιτάζω έναν έναν τους φίλους μου…Χρήστος, Χάρης, Γιώργος, Κώστας, (για τη γυναίκα δε λέω εννοείται, δε την αλλάζω με τίποτα, αν δε πάει πενήντα)
Όλοι έπαιξαν το ρόλο τους στο να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι, αυτή η εμπειρία, αυτή η περιπέτεια…..θα ξαναπήγαινα μαζί τους?.....οπουδήποτε……

Χτυπώντας τα ποτήρια μας στον αέρα της Αδριατικής, όλοι μαζί αναφωνούμε ..


“και του χρόνου
Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη. Ο ηλίθιος ποτέ.

Άβαταρ μέλους
InversionOfControl
Fazer Hellas Club Member
Fazer Hellas Club Member
Δημοσιεύσεις: 2785
Εγγραφή: Δευ 05 Σεπ 2005, 03:00
Model: FZ1
Model year: 2009
Τοποθεσία: 127.0.0.1
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από InversionOfControl »

Tigrisss έγραψε: Κανείς δε θυμάται πως λέγεται η πόλη που σταματήσαμε.
Draguignan ...δεν εχουμε ολοι alzheimer :lol:

δε θυμάμαι πως το δικαιολόγησε μετά…

τελειωνε το gps και ειπα να σας αφησω να προχωρησετε ωστε να το κλεισω αλλα μου γινατε τσιμπουρια :lol:
In the end, we will remember not the words of our enemies, but the silence of our friends

Άβαταρ μέλους
ilias
Moderator
Δημοσιεύσεις: 4457
Εγγραφή: Παρ 29 Αύγ 2008, 22:46
Model: FZ1
Τοποθεσία: zimbabwe
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από ilias »

+:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> :oeoeoe: :oeoeoe: :oeoeoe: :oeoeoe: :oeoeoe:
Courage is not lack of fear ..but the ability to act while facing fear!



Εικόνα

Άβαταρ μέλους
Tigrisss
Δημοσιεύσεις: 1485
Εγγραφή: Δευ 13 Οκτ 2008, 09:25
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από Tigrisss »

Kwsths έγραψε:
Tigrisss έγραψε: Κανείς δε θυμάται πως λέγεται η πόλη που σταματήσαμε.
Draguignan ...δεν εχουμε ολοι alzheimer :lol:

δε θυμάμαι πως το δικαιολόγησε μετά…

τελειωνε το gps και ειπα να σας αφησω να προχωρησετε ωστε να το κλεισω αλλα μου γινατε τσιμπουρια :lol:
Col de kati.....
ειχες πει.....

τι κάτι??? :D
Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη. Ο ηλίθιος ποτέ.

Άβαταρ μέλους
InversionOfControl
Fazer Hellas Club Member
Fazer Hellas Club Member
Δημοσιεύσεις: 2785
Εγγραφή: Δευ 05 Σεπ 2005, 03:00
Model: FZ1
Model year: 2009
Τοποθεσία: 127.0.0.1
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από InversionOfControl »

αν ηταν το col de laetitia, θα το θυμομουν :lol:
Εικόνα


δεν ειχα φαει ως συνηθως, ειχε πεσει το ζαχαρο, ενα βημα πριν το κωμα τι να θυμηθει ο εγκεφαλος...ετοιμος
ηταν για flat line.

ενω στο draguignan ειχαμε τσακισει τις ωραιες πιτσες με τις ροζ/μωβ μπυρουλες και λειτουργουσε ρολοι :lol:
In the end, we will remember not the words of our enemies, but the silence of our friends

Theod
Δημοσιεύσεις: 3524
Εγγραφή: Δευ 10 Ιαν 2005, 19:05
Model: -
Τοποθεσία: Ηλιούπολη
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από Theod »

Εγώ έχω να πω ότι είστε παλιάνθρωποι, ελεεινοί και..ουτιδανοί... Χρόνια είχα να ζηλέψω τόσο... :evil: :oops: :evil:

Άβαταρ μέλους
lyon
Fazer Hellas Club Member
Fazer Hellas Club Member
Δημοσιεύσεις: 2568
Εγγραφή: Πέμ 16 Νοέμ 2006, 21:09
Model: -
Τοποθεσία: Πετρουπολη
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από lyon »

xaxaxaxax κλαιωωωωω :lol: :lol: :lol: γιατι τα ξαναθυμηθηκα ολα
ετσι ακριβως ηταν το ταξιδι.... :lol: :lol:
μπραβο ρε ψηλε για το χρονο και το μερακι που διεθεσες!!!
+:Applause=+:=D>
+:Dancing=+:\:D/
:D
Οτιδηποτε απροσωπο διαβαζεις σε ενα φορουμ μπορει να προερχεται απο καποιον πιο
εξυπνο και πιο καταρτισμενο απο σενα, μπορει ομως και απο καποιον ασχετο. Η ευθυνη ειναι δικη σου!!!

Άβαταρ μέλους
dim850
Δημοσιεύσεις: 731
Εγγραφή: Κυρ 10 Φεβ 2008, 19:37
Model: -
Τοποθεσία: ΣΕΡΡΕΣ
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από dim850 »

Ωραια μας ταξιδεψες +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> ομορφες εικονες ωραια περιγραφη.
Τωρα τι κανουμε +:Brick wall=+:](*,)

Άβαταρ μέλους
dimitrisfz
Administrator
Δημοσιεύσεις: 3390
Εγγραφή: Σάβ 12 Απρ 2008, 20:12
Model: MT09
Model year: 2015
Τοποθεσία: Milktsi
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από dimitrisfz »

respect!!! :oeoeoe: :oeoeoe:

αντε και του χρονου :mrgreen: :/abwave::)
Οι σοφοί μιλούν επειδή έχουν κάτι να πουν.
Οι ανόητοι μιλούν επειδή πρέπει κάτι να πουν.
Πλάτων, 427-347 π.Χ

tonis
Δημοσιεύσεις: 147
Εγγραφή: Πέμ 10 Δεκ 2009, 23:12
Model: FZ6 S2
Model year: 2008
Τοποθεσία: Λεσβος-Μυτιληνη
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από tonis »

Απιστευτες εικονες,με ταξιδεψαν βραδιατικα.Πολυ ωραιο ταξιδι-αφηγηση!!!!!!!!!!!!
Να'στε καλα παιδια!!!!!!!!! +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D>

Άβαταρ μέλους
Jo.Da.
Moderator
Δημοσιεύσεις: 4228
Εγγραφή: Δευ 10 Ιούλ 2006, 16:07
Model: FZ6
Model year: 2005
Τοποθεσία: Σ' ένα υπόγειο της Βάθης κλαριΝτζίδικο...
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από Jo.Da. »

:lol: :lol: :lol:

Σαν χαρακτήρες από το Γαλατικό χωριό είστε όλοι ρπστμ...
- Lyon ο τύπος που μαγειρεύει τις βόλτες...
- HarrisS2, όταν ήταν μικρός έπεσε στη χύτρα με τον μαγικό ζωμό (φήμες λένε ότι ήταν ημισυνθετικό 15-50)...
- Kwsths, από το σουλούπι και μόνο...Άσε που αν τον πιάσουν τα νεύρα είναι σαν να έχει πιεί τα ματζούνια του Πανοραμίξ και δεν τον σταματάει τίποτα...
- Tigrisss, ο δρυίδης που τα νεύρα του κόντεψαν να παίξουν...
- Χρύς, ο άνθρωπος που κρατούσε τις ισορροπίες των ημίτρελων, αλητών, τσαντάκηδων, μηχανόβιων...
- AUDIOSLAVE, μπορεί να μην είναι ο γηραιότερος, αλλά με τα ''αρθριτικά'' που έβγαλε την άνοιξη παραλίγο να χάσει τη ΒΟΛΤΑΡΑ το ναυάγιο...

Εικόνα

υγ: με τόση βροχή που φάγατε φαντάσου να ήμουν μαζί σας... :mrgreen:

Και του χρόνου ρε μόρτες... :paint: :cheers!:
Γιάννης ο tirbouchon-άκιας (Iσορροπημένα ανισόρροπος)
Θ.
Peace of mind (in need)!!!

Άβαταρ μέλους
johnygalan
Δημοσιεύσεις: 35
Εγγραφή: Κυρ 04 Ιούλ 2010, 23:23
Model: MT09
Επικοινωνία:

Re: V.L.F.-part II- Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!!

Δημοσίευση από johnygalan »

Μπράβο παιδιά μακάρι να μπορέιτε να κάνετε τέτοια ταξίδια κάθε χρόνο +:Applause=+:=D>

Υ.Γ. Κώστα άψογο ταξιδιωτικό

Απάντηση

Επιστροφή στο “Διαδρομές Φίλων”

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης