Αυστρία - Τοσκάνη 2012
Αυστρία - Τοσκάνη 2012
Η ημέρα έφτασε.
Ίσως γρηγορότερα από ότι πιστεύαμε και οι 5 μας, από εκείνο το κρύο βράδυ που βλέπαμε τους χάρτες και βγάζαμε τις διαδρομές...μέχρι σήμερα το πρωί που ο λευκός, καθαρός, φαγωμένος και φορτωμένος, με κοιτάτε με προσμονή και αγωνία ταυτόχρονα.....χτες το βραδυ που τσεκάριζα λεπτομέρειες πάνω του, του μίλαγα, χάιδευα τη ράχη του, του καθάριζα τα μάτια, του έλεγα να μην ανησυχεί, όλες οι βόλτες ίδιες είναι, απλά στη συγκεκριμένη θα τσεκάρει διαβατήριο ξανά, και θα κάνει κανά 4ρι χιλιάδες χλμ πριν ξαναδεί το parking του...μου είπε καλά αισθάνομαι, πάμε, μια χαρά, θα ανέβουμε το grosglochner, θα δουμε και τα motogp, θα πάμε και στο χωριό μετά...άντε καβάλα...! στο κάτω κάτω, όταν μαζί σου είναι ο lyon και ο Χάρης, δεν υπάρχει πρόβλημα χωρίς λύση...
Παρασκεύη 06/07
Η ομάδα συναντιέται στο περίπτερο Χαϊδαρίου, η ζέστη αφόρητη, πάμε να φύγουμε λέω από μέσα μου…τα μοτόρια φορτωμένα, εμείς δερμάτινα full εξάρτηση, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον μαραθώνιο Κορίνθου – Πατρών ,με έξοδο Σαββατοκύριακου… 200 χλμ είναι, βάλε και κάτι απρόοπτα που θα αποφύγω να αναφέρω, φτάσαμε στο καράβι, τσεκάραμε, δέσαμε και αρχίσαμε τις μπύρες! 5 σε τετράκλινη καμπίνα, ο νέος θα κοιμόταν πάτωμα με στρωματάκι και sleeping bag.
Γνωρίζαμε εξ αρχής ότι οι ώρες θα περάσουν βασανιστικά, φάγαμε, ήπιαμε καφέδες, είδαμε ταινίες στο net book, ξανακοιμηθήκαμε και επιτέλους………
Κυριακή 08/07
Βενετία!!!!
Τι διάολο, και εδώ έχει ζέστη??
Τα gps δίνουν το σήμα και οι ρόδες ακολουθούν…..ξεκινάμε…..θα μπούμε Αυστρία μονομιάς, ενδιάμεσος προορισμός το Villach, όμορφη πόλη λίγο μετά τα σύνορα, 240 χλμ από Βενετία, είναι και το μόνο κομμάτι autostrada για το οποίο πληρώσαμε 16 ευρώ….έλεος….
Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες και τα συναφή, συνεχίζουμε σε επαρχιακό κομμάτι πλέον τη πορεία μας προς το Mariazell, όπου θα διανυκτερεύσουμε για δύο βράδια.
για πάρτε μάτι, ο τύπος χαμηλώνει πιέσεις, το πίσω το οδηγάει γυναίκα...
Το πολύ πράσινο διαδέχεται το……. λιγότερο πράσινο, καθώς διεισδύουμε στην αυστριακή εξοχή…οδηγούμε μερικά πολύ όμορφα κομμάτια περνώντας από λίμνες που σφύζουν από κόσμο, από χωριά και μικρές πόλεις…από βουνά λειβάδια και δάση…
Πρέπει να έχει πάει 7 το απόγευμα, όταν ο τίγρης κατεβάζει στροφές και συμμορφώνεται με το όριο ταχύτητας των 30 χλμ, στα πλακόστρωτα δρομάκια που οδηγούν στη κεντρική πλατεία του Mariazell. Κοιταω το κοντερ, 510 χλμ έχει γράψει από Βενετία…φτάσαμε…
Το ξενοδοχείο συμπαθητικό, με κλειστό parking για τα μοτοσακό, αλλά 35 ευρώ το άτομο δε τα λες και λίγα….δυστυχώς η ευρύτερη περιοχή δεν είχε φθηνά καταλύματα…ξεφόρτωμα, μπάνιο φραπέ και χαλάρωμα, και στη συνέχεια φαί και ύπνο, καθώς αύριο έχει βόλτα…
Δευτέρα 09/07
Ο Lyon έχει ξυπνήσει από τα χαράματα (άμα έχεις περάσει τα 40….) και ετοιμάζει το χάρτη της διαδρομής, και οι υπόλοιποι όμως έχουμε σηκωθεί πριν τις 09.00. Τρώμε πρωινό, παίρνουμε λίγο και για το δρόμο και αναχωρούμε να εξερευνήσουμε τη περιοχή around Mariazell, μια βόλτα μόνο από ημι-ορεινό επαρχιακό δίκτυο, περίπου 250 χλμ συνολικά…βρισκόμαστε στην ανατολική άκρη των Άλπεων, όπου τα υψόμετρα δεν είναι και πολύ μεγάλα, δε πρέπει να ξεπεράσαμε τα 1200 μέτρα σε κανένα σημείο…
Σε αυτή τη περιοχή δεν έχει πάσα, αλλά στριφτερά κλειστά κομμάτια που συνδέουν μικρές πόλεις, διαδρομές με ατέλειωτο πράσινο, περιοχές όπου οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την υλοτομία και την κτηνοτροφία….εντύπωση κάνουν οι πλαγιές που όλες μα όλες φαίνονται φρεσκοκουρεμένες, και δε καταλάβαμε αν το γκαζόν σταματάει να αναπτύσσεται ή το κουρεύουν τόσο τακτικά με τα ειδικά μηχανήματα. Ότι και αν κάνουν, το αποτέλεσμα αισθητικά (κ λειτουργικά για τους κατοίκους) είναι θαυμάσιο.
Ο χρήστος, με μια παρέα απο puch, αυστριακά μηχανακια, μάλλον.....
ξεκούραση και σαντουιτσάκια!
σε μια λίμνη, 8 χλμ από το Mariazell
Το βράδυ που επιστρέψαμε, έχοντας γλυτώσει οριακά τη βροχή αποφασίσαμε να περπατήσουμε τη πόλη……ψυχή ζώσα πουθενά….δε συναντήσαμε κανέναν….και ήταν μόλις 22.00……..νεκροταφείο λέμε!
Τρίτη 10/07
Αν κάποιος δεν έχει πάει ποτέ στις Άλπεις, σίγουρα έχει να προτιμήσει άλλες περιοχές από το Mariazell. Με αυτή την αίσθηση, φεύγουμε προς άλλα μέρη προς τη Δύση, για τόπους διασημότερους και ορεινότερους….άλλωστε αν δε δεις την άγρια φύση πάνω από τα 2.000 μέτρα, αν δε στρίψεις σε φουρκέτα με το γκρεμό από κάτω, αν δε ρετάρει το μηχανάκι από το υψόμετρο, αν δε θολώσει η ζελατίνα από το κρύο καλοκαιριάτικα βρε αδερφέ, τότε δεν έχεις οδηγήσει σε βουνό.
Βέβαια…. ο καλύτερος δρόμος που είχαμε οδηγήσει μέχρι σήμερα, εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μας…. Ο Β24 που περνάει και από το wildalpen, μας έδωσε απίστευτη ευχαρίστηση καθώς συνδύαζε τοπία, χάραξη και κράτημα ιδανικό για σβέλτη οδήγηση και με βαλίτσες! Έχοντας χωριστεί με το Χρήστο και το Γιώργο – θα καθόντουσαν μια επιπλέον μέρα για να δούνε τη Βιέννη- οι τρεις μας καταπίνουμε τα χλμ προς το Hallstatt, μια μικρή παραλίμνια πόλη για την οποία έχουμε ακούσει τα καλύτερα. Περνάμε και 2 χαμηλά πάσα και μόλις αντικρίζουμε τη λίμνη, μένουμε κυριολεκτικά κόκαλο…προς στιγμήν σκέφτομαι ότι δεν έχω δει πιο όμορφο μέρος στη ζωή μου….εδώ θα πιούμε καφέ….
Ο Ερρίκος όπου πάμε τρώει και πίνει ότι πιο περίεργο βλέπει στο menu….
Περπατήσαμε τη πόλη βαθιά μέχρι το κέντρο της, παρά τη ζέστη και τα δέρματα, κάθε σημείο, κάθε γωνία ήταν εκπληκτική, μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο….δυστυχώς όμως το πρόγραμμα είναι σφιχτό σήμερα, και ο νέος από χτες έχει ενημερώσει ότι δεν αισθάνεται και πολύ καλά….
Φεύγουμε λοιπόν για το radstadt, μια ακόμα μικρή πόλη, λίγο νοτιότερα από το σημείο που βρισκόμαστε τώρα, όπου θα περάσουμε τα τρία επόμενα βράδια. Μέσα στα επόμενα 40 χλμ,της διαδρομής hallstatt,- radstadt, το GPS μας οδήγεί μέσα από ένα ΑΠΊΣΤΕΥΤΟ δρομάκι – παράκαμψη (είχα βάλει βέλτιστη διαδρομή), όπου το πλάτος του δρόμου ήταν με το ζόρι 2μιση μέτρα, με τα δέντρα να δημιουργούν φυσικό στέγαστρο κατά μήκους της φιδίσιας διαδρομής, συνολικού μήκους 5 χιλιομέτρων περίπου…
Μετά βγαίνουμε στον κεντρικό, και με τη συνοδεία βροχής, φτάνουμε στο προορισμό μας. Το διαμέρισμα που έχουμε κλείσει εδώ μας κοστίζει 17 ευρώ τη μέρα το άτομο, λίγο έξω από τη πόλη, στη πλάγιά του βουνού κυριολεκτικά…τακτοποιούμε τα πράγματα μας, και αμέσως πιάνω το χάρτη, να δω που θα πάμε, καθώς η ώρα είναι μόλις 15.00!!! ο Ερρίκος είναι έτοιμος να κλάψει, ο Χάρης δε τρελαίνεται, (κ μετά λένε για μένα και το αγγλικό μηχανάκι μου!!!), εν τέλει αποφασίζουμε όλοι μαζί να πάμε Salzburg, 80 χλμ περίπου εθνικής οδού. Τον Ερρίκο φυσικά τον πήρα δικάβαλο….
Παρκάρουμε δίπλα στο ποτάμι, ξεφορτώνουμε ότι μπορούμε και ξεκινάμε να γνωρίζουμε τη πόλη…ο καιρός το έχει γυρίσει, λιακαδάρα και 25 βαθμούς…
Η γενέτειρα του Mozart, με τα γραφικά στενάκια και το επιβλητικό κάστρο πάνω από τη πόλη……
στη δύση του ηλίου
Το Salzburg μας ξεπροβόδισε με βροχή τελικά, με αποτέλεσμα να οδηγήσουμε 80 χλμ νύχτα με βροχή και κίνηση στην εθνική οδό….
Τετάρτη 11/07
Grossglochner, ένα από τα must κάθε ταξιδιώτη μοτοσικλετιστή, μια επιθυμία, ένα όνειρο θα πραγματοποιούταν σήμερα. Στο τέλος της ημέρας, θα είχα κλείσει την τριπλέτα που αποτελείται από Stelvio, Timmelshoch, Grossglochner, που για πολλούς είναι τα τρία κορυφαία πάσα των Άλπεων…
η θέα από το διαμέρισμα
Η μέρα ξεκίνησε με χαμηλή νέφωση, και ανησυχία από μέρους μου….ευτυχώς λίγο αργότερα καθάρισε και ξεκινήσαμε με πρώτο προορισμό το ZELL AM SEE, για να δούμε τη λίμνη. Εχω επιλέξει μια διαδρομή από το Βischofshofen μεχρι το Saafelden μέσω του Β164 όμως…μιλάμε για τρομερό πρωινό ξεμούδιασμα, ξαναβρήκε και ο νέος τη φόρμα του πολλές αλλαγές υψομέτρου, καλή άσφαλτος και συνεχόμενο στροφιλίκι! Φτάνουμε νωρίς στη πόλη, και αφού δε βρίσκουμε τίποτα αξιόλογο μέσα για να κάτσουμε, κάνουμε το γύρο της λίμνης και αράζουμε σε ένα camping, δίπλα στο νερό για καφέ και τσίμπημα…το βουνό είναι πολύ κοντά πλέον….
Με το που αντικρίζεις τη ταμπέλα ‘προς Grossglochner’ η αίσθηση σου αλλάζει. Από τους πρόποδες κιόλας ανοίγεις το γκάζι, οι στροφές ανεβαίνουν, είμαι εδώ, παίρνω γραμμές, επιτίθεμαι στις παρατεταμένες, πιέζω στα εσάκια και μόλις ισιώνει πάλι τέρμα, Χάρης και Ερρίκος στο καθρέφτη μου επίσης φαίνονται να το διασκεδάζουν….στα διόδια πληρώνουμε 22 ευρώ έκαστος, πανάκριβο αλλά τι να κάνεις….ο Χάρης θέλει φώτο να κολλάει το αυτοκόλλητο….
Έτοιμοι??? Λαμβάνω νεύμα ως απάντηση και ξεκινάμε, η ανάβαση είναι εκπληκτική, σε κάθε φουρκέτα ανεβαίνεις 50-70 μέτρα, κάθε φουρκέτα έχει νούμερο και υψόμετρο…καθώς περνάμε τα 2000 μετρα, ο τρικύλυνδρος λυσσομανάει ακόμα περισσότερο, στη προσπάθεια του να βρει οξυγόνο.. μετά από κάθε apex ο λευκός εκτινάσσεται, η μπροστινή ρόδα να διαπραγματεύεται διαζύγιο με την σκληρή και άπονη άσφαλτο…δευτέρα τρίτη παντού…το continental πίσω παραμορφώνεται με κάθε άνοιγμα του γκαζιού. Ο τρελός ρυθμός κόβεται στα 2300 περίπου, λόγω ομίχλης… ήμαστε μέσα στα σύννεφα ο Ερρίκος κοντοζυγώνει, δεν ήταν εύκολο να ακολουθήσει στις φουρκέτες το 600ρακι θέλει πρώτη εκεί……έρχεται και ο χάρης που φωτογράφιζε παρακάτω... στα 2571 μέτρα είναι η φωλιά των μοτοσικλετιστών……και έχει και κρύο.
Δυστυχώς ο καιρός δεν επιτρέπει να έχουμε θέα από αυτό το σημείο, οπότε συνεχίζουμε, ο δρόμος είναι μακρύς…
ενδιάμεσα σταματάμε για φωτογραφίες, κατεβαίνουμε βουνά, ανεβαίνουμε βουνά και ξαφνικά περνά μπροστά μας μια μαρμότα!!!! Εντάξει, μπροστά μας δε πέρασε, αλλά έσκασε μούρη στην άκρη του δρόμου…ήμαστε στο παγετώνα, στη σκια της ψηλότερης κορυφής, του grossglochner!!!
επισκεφτήκαμε και το μουσείο μοτοσυκλετας - αυτοκινήτου, καθώς και τους χωρους που αφορούν το φυσικό περιβάλλον, την ιστορία και την εξέλιξη του...22 ευρώ δώσαμε...
μετά από κανα δίωρο, αποφασίζουμε να κατεβούμε, από την λλη μερια τώρα, προς Bad Gastein..ο καιρός εχει αλλάξει πάλι, επιασε βροχή...
βαζουμε αδιαβροχα αλλά τελικά 500 μετρα πιο κάτω δεν έχει τίποτα...τσαμπα η ταλαιπωρία....
τα μηχανάκια φορτώθηκαν σε τρένο! που θα μας παει στο Gastein, προκειμένου να γλυτ΄βσουμε καμια 100 χιλιόμετρα, αν το ξεραμε όμως οτι το γαμότρενο για 10 λεπτα βαρυα κόστιζε 16 ευρω, θα καναμε το γύρο....
με το που βγαίνουμε απο τα τουνελ....καταιγίδα!!! ασύληπτο, σε επαιρνε ο αερας, αδυνατον να ξεκινησουμε, μεχρι να βγαλουμε τα μηχανακια απο τη ραμπα και να παμε στο υποτυπώδες υπόστεγο, εχουμε γίνει bordel...ερρικος εχει πανικοβληθει (πάλι), περιμένουμε λίγο να κοπασει η μπορα και τελικά ξεκινάμε με βροχη μεν, ελεγχομενη δε....που λέει ο λόγος...φαγαμε για καμια 40 χλμ, τα υπολοιπα 40 μεχρι το σπίτι ηταν στεγνα. Το Bad Gastein το είδαμε λίγο με την ακρη του ματιου μας, χτισμένο και αυτο σε πλάγια, πολυ ωραίο φαινόνταν...
με το που φτάσαμε σπίτι, είχαν ερθει και ο Χρήστος με το Γιώργο, ππήγε η μ@λ@κί@ γόνατο....
Πέμπτη 12 / 07
η ομάδα ενώθηκε ξανά, σήμερα θα κάνουμε πάσα...θα παίξουμε πάλι υψόμετρα...
ξεκινάμε!
ο Ερρίκος, όπου άλλαζε ο καιρός, άλλαζε και ρούχα....τσουρέκια.....
καπου στη διαδρομή
το Nockalm, άλλα 8 ευρώ και αυτοκολητακι, αλλά δεν έλεγε πολλά πράγματα, σε σχέση με τη διαφήμιση του. Εντάξει, το οργώσαμε το βουνό, κάναμε φασαρία, στρίψαμε, ο γιώργος μετρησε το φαρδος του δρόμου σε μια δεξιά, ο ερρίκος πάλι πρώτες για να προλάβει, ο Χάρης τάπα, ο lyon πρρρρρρρρρ, εγω να βρίζω τα φρένα μου, που τους είχα φάει τη ψυχή την προηγουμενη μερα....
πολλά porsche εδω, καταλάβαμε αργότερα γιατί
η θερμοκρασία είναι στους 5 βαθμους, αρα πέραν του καφέ, επαιξε σουπίτσα και frankfurten για πρωινό!
κατεβαίνοντας πιάσαμε μετά το solkpass, απο όπου πέρναγε αγώνας κλασσικου αυτοκινήτου, είδαμε τουλάχιστον 100 εργαλεία....
η βότα θα τελείωνε με τη περιοχή Dachstein, όπου με τελεφερίκ ανεβαίνεις στα 3000 μέτρα και βλέπεις πολλές κορυφές των άλπεων από μια εξέδρα...επίσης υπαρχει και ένα παγωμένο παλάτι, μέσα στο παγετώνα...
βέβαια μετα από σύσκεψη....
αποφασίσαμε να μην ανεβούμε λόγω συννεφιας, δε θα βλέπαμε τίποτα, θελανε και καμια 40ρια ευρω οι απατεώνες....για ένα συρματόχοινο....όξω π@υστη! καθίσαμε για φαγητό και αφού πέρασε η ώρα γλυτώσαμε και τα 6 ευρω που θέλανε για ένα δρομάκι 8 χλμ...
η επιστροφή προς το σπίτι ήταν ήρεμη....για τους τρείς μας, τέλος η Αυστρία, αυριο κατηφορίζουμε......
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ
Ίσως γρηγορότερα από ότι πιστεύαμε και οι 5 μας, από εκείνο το κρύο βράδυ που βλέπαμε τους χάρτες και βγάζαμε τις διαδρομές...μέχρι σήμερα το πρωί που ο λευκός, καθαρός, φαγωμένος και φορτωμένος, με κοιτάτε με προσμονή και αγωνία ταυτόχρονα.....χτες το βραδυ που τσεκάριζα λεπτομέρειες πάνω του, του μίλαγα, χάιδευα τη ράχη του, του καθάριζα τα μάτια, του έλεγα να μην ανησυχεί, όλες οι βόλτες ίδιες είναι, απλά στη συγκεκριμένη θα τσεκάρει διαβατήριο ξανά, και θα κάνει κανά 4ρι χιλιάδες χλμ πριν ξαναδεί το parking του...μου είπε καλά αισθάνομαι, πάμε, μια χαρά, θα ανέβουμε το grosglochner, θα δουμε και τα motogp, θα πάμε και στο χωριό μετά...άντε καβάλα...! στο κάτω κάτω, όταν μαζί σου είναι ο lyon και ο Χάρης, δεν υπάρχει πρόβλημα χωρίς λύση...
Παρασκεύη 06/07
Η ομάδα συναντιέται στο περίπτερο Χαϊδαρίου, η ζέστη αφόρητη, πάμε να φύγουμε λέω από μέσα μου…τα μοτόρια φορτωμένα, εμείς δερμάτινα full εξάρτηση, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον μαραθώνιο Κορίνθου – Πατρών ,με έξοδο Σαββατοκύριακου… 200 χλμ είναι, βάλε και κάτι απρόοπτα που θα αποφύγω να αναφέρω, φτάσαμε στο καράβι, τσεκάραμε, δέσαμε και αρχίσαμε τις μπύρες! 5 σε τετράκλινη καμπίνα, ο νέος θα κοιμόταν πάτωμα με στρωματάκι και sleeping bag.
Γνωρίζαμε εξ αρχής ότι οι ώρες θα περάσουν βασανιστικά, φάγαμε, ήπιαμε καφέδες, είδαμε ταινίες στο net book, ξανακοιμηθήκαμε και επιτέλους………
Κυριακή 08/07
Βενετία!!!!
Τι διάολο, και εδώ έχει ζέστη??
Τα gps δίνουν το σήμα και οι ρόδες ακολουθούν…..ξεκινάμε…..θα μπούμε Αυστρία μονομιάς, ενδιάμεσος προορισμός το Villach, όμορφη πόλη λίγο μετά τα σύνορα, 240 χλμ από Βενετία, είναι και το μόνο κομμάτι autostrada για το οποίο πληρώσαμε 16 ευρώ….έλεος….
Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες και τα συναφή, συνεχίζουμε σε επαρχιακό κομμάτι πλέον τη πορεία μας προς το Mariazell, όπου θα διανυκτερεύσουμε για δύο βράδια.
για πάρτε μάτι, ο τύπος χαμηλώνει πιέσεις, το πίσω το οδηγάει γυναίκα...
Το πολύ πράσινο διαδέχεται το……. λιγότερο πράσινο, καθώς διεισδύουμε στην αυστριακή εξοχή…οδηγούμε μερικά πολύ όμορφα κομμάτια περνώντας από λίμνες που σφύζουν από κόσμο, από χωριά και μικρές πόλεις…από βουνά λειβάδια και δάση…
Πρέπει να έχει πάει 7 το απόγευμα, όταν ο τίγρης κατεβάζει στροφές και συμμορφώνεται με το όριο ταχύτητας των 30 χλμ, στα πλακόστρωτα δρομάκια που οδηγούν στη κεντρική πλατεία του Mariazell. Κοιταω το κοντερ, 510 χλμ έχει γράψει από Βενετία…φτάσαμε…
Το ξενοδοχείο συμπαθητικό, με κλειστό parking για τα μοτοσακό, αλλά 35 ευρώ το άτομο δε τα λες και λίγα….δυστυχώς η ευρύτερη περιοχή δεν είχε φθηνά καταλύματα…ξεφόρτωμα, μπάνιο φραπέ και χαλάρωμα, και στη συνέχεια φαί και ύπνο, καθώς αύριο έχει βόλτα…
Δευτέρα 09/07
Ο Lyon έχει ξυπνήσει από τα χαράματα (άμα έχεις περάσει τα 40….) και ετοιμάζει το χάρτη της διαδρομής, και οι υπόλοιποι όμως έχουμε σηκωθεί πριν τις 09.00. Τρώμε πρωινό, παίρνουμε λίγο και για το δρόμο και αναχωρούμε να εξερευνήσουμε τη περιοχή around Mariazell, μια βόλτα μόνο από ημι-ορεινό επαρχιακό δίκτυο, περίπου 250 χλμ συνολικά…βρισκόμαστε στην ανατολική άκρη των Άλπεων, όπου τα υψόμετρα δεν είναι και πολύ μεγάλα, δε πρέπει να ξεπεράσαμε τα 1200 μέτρα σε κανένα σημείο…
Σε αυτή τη περιοχή δεν έχει πάσα, αλλά στριφτερά κλειστά κομμάτια που συνδέουν μικρές πόλεις, διαδρομές με ατέλειωτο πράσινο, περιοχές όπου οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την υλοτομία και την κτηνοτροφία….εντύπωση κάνουν οι πλαγιές που όλες μα όλες φαίνονται φρεσκοκουρεμένες, και δε καταλάβαμε αν το γκαζόν σταματάει να αναπτύσσεται ή το κουρεύουν τόσο τακτικά με τα ειδικά μηχανήματα. Ότι και αν κάνουν, το αποτέλεσμα αισθητικά (κ λειτουργικά για τους κατοίκους) είναι θαυμάσιο.
Ο χρήστος, με μια παρέα απο puch, αυστριακά μηχανακια, μάλλον.....
ξεκούραση και σαντουιτσάκια!
σε μια λίμνη, 8 χλμ από το Mariazell
Το βράδυ που επιστρέψαμε, έχοντας γλυτώσει οριακά τη βροχή αποφασίσαμε να περπατήσουμε τη πόλη……ψυχή ζώσα πουθενά….δε συναντήσαμε κανέναν….και ήταν μόλις 22.00……..νεκροταφείο λέμε!
Τρίτη 10/07
Αν κάποιος δεν έχει πάει ποτέ στις Άλπεις, σίγουρα έχει να προτιμήσει άλλες περιοχές από το Mariazell. Με αυτή την αίσθηση, φεύγουμε προς άλλα μέρη προς τη Δύση, για τόπους διασημότερους και ορεινότερους….άλλωστε αν δε δεις την άγρια φύση πάνω από τα 2.000 μέτρα, αν δε στρίψεις σε φουρκέτα με το γκρεμό από κάτω, αν δε ρετάρει το μηχανάκι από το υψόμετρο, αν δε θολώσει η ζελατίνα από το κρύο καλοκαιριάτικα βρε αδερφέ, τότε δεν έχεις οδηγήσει σε βουνό.
Βέβαια…. ο καλύτερος δρόμος που είχαμε οδηγήσει μέχρι σήμερα, εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μας…. Ο Β24 που περνάει και από το wildalpen, μας έδωσε απίστευτη ευχαρίστηση καθώς συνδύαζε τοπία, χάραξη και κράτημα ιδανικό για σβέλτη οδήγηση και με βαλίτσες! Έχοντας χωριστεί με το Χρήστο και το Γιώργο – θα καθόντουσαν μια επιπλέον μέρα για να δούνε τη Βιέννη- οι τρεις μας καταπίνουμε τα χλμ προς το Hallstatt, μια μικρή παραλίμνια πόλη για την οποία έχουμε ακούσει τα καλύτερα. Περνάμε και 2 χαμηλά πάσα και μόλις αντικρίζουμε τη λίμνη, μένουμε κυριολεκτικά κόκαλο…προς στιγμήν σκέφτομαι ότι δεν έχω δει πιο όμορφο μέρος στη ζωή μου….εδώ θα πιούμε καφέ….
Ο Ερρίκος όπου πάμε τρώει και πίνει ότι πιο περίεργο βλέπει στο menu….
Περπατήσαμε τη πόλη βαθιά μέχρι το κέντρο της, παρά τη ζέστη και τα δέρματα, κάθε σημείο, κάθε γωνία ήταν εκπληκτική, μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο….δυστυχώς όμως το πρόγραμμα είναι σφιχτό σήμερα, και ο νέος από χτες έχει ενημερώσει ότι δεν αισθάνεται και πολύ καλά….
Φεύγουμε λοιπόν για το radstadt, μια ακόμα μικρή πόλη, λίγο νοτιότερα από το σημείο που βρισκόμαστε τώρα, όπου θα περάσουμε τα τρία επόμενα βράδια. Μέσα στα επόμενα 40 χλμ,της διαδρομής hallstatt,- radstadt, το GPS μας οδήγεί μέσα από ένα ΑΠΊΣΤΕΥΤΟ δρομάκι – παράκαμψη (είχα βάλει βέλτιστη διαδρομή), όπου το πλάτος του δρόμου ήταν με το ζόρι 2μιση μέτρα, με τα δέντρα να δημιουργούν φυσικό στέγαστρο κατά μήκους της φιδίσιας διαδρομής, συνολικού μήκους 5 χιλιομέτρων περίπου…
Μετά βγαίνουμε στον κεντρικό, και με τη συνοδεία βροχής, φτάνουμε στο προορισμό μας. Το διαμέρισμα που έχουμε κλείσει εδώ μας κοστίζει 17 ευρώ τη μέρα το άτομο, λίγο έξω από τη πόλη, στη πλάγιά του βουνού κυριολεκτικά…τακτοποιούμε τα πράγματα μας, και αμέσως πιάνω το χάρτη, να δω που θα πάμε, καθώς η ώρα είναι μόλις 15.00!!! ο Ερρίκος είναι έτοιμος να κλάψει, ο Χάρης δε τρελαίνεται, (κ μετά λένε για μένα και το αγγλικό μηχανάκι μου!!!), εν τέλει αποφασίζουμε όλοι μαζί να πάμε Salzburg, 80 χλμ περίπου εθνικής οδού. Τον Ερρίκο φυσικά τον πήρα δικάβαλο….
Παρκάρουμε δίπλα στο ποτάμι, ξεφορτώνουμε ότι μπορούμε και ξεκινάμε να γνωρίζουμε τη πόλη…ο καιρός το έχει γυρίσει, λιακαδάρα και 25 βαθμούς…
Η γενέτειρα του Mozart, με τα γραφικά στενάκια και το επιβλητικό κάστρο πάνω από τη πόλη……
στη δύση του ηλίου
Το Salzburg μας ξεπροβόδισε με βροχή τελικά, με αποτέλεσμα να οδηγήσουμε 80 χλμ νύχτα με βροχή και κίνηση στην εθνική οδό….
Τετάρτη 11/07
Grossglochner, ένα από τα must κάθε ταξιδιώτη μοτοσικλετιστή, μια επιθυμία, ένα όνειρο θα πραγματοποιούταν σήμερα. Στο τέλος της ημέρας, θα είχα κλείσει την τριπλέτα που αποτελείται από Stelvio, Timmelshoch, Grossglochner, που για πολλούς είναι τα τρία κορυφαία πάσα των Άλπεων…
η θέα από το διαμέρισμα
Η μέρα ξεκίνησε με χαμηλή νέφωση, και ανησυχία από μέρους μου….ευτυχώς λίγο αργότερα καθάρισε και ξεκινήσαμε με πρώτο προορισμό το ZELL AM SEE, για να δούμε τη λίμνη. Εχω επιλέξει μια διαδρομή από το Βischofshofen μεχρι το Saafelden μέσω του Β164 όμως…μιλάμε για τρομερό πρωινό ξεμούδιασμα, ξαναβρήκε και ο νέος τη φόρμα του πολλές αλλαγές υψομέτρου, καλή άσφαλτος και συνεχόμενο στροφιλίκι! Φτάνουμε νωρίς στη πόλη, και αφού δε βρίσκουμε τίποτα αξιόλογο μέσα για να κάτσουμε, κάνουμε το γύρο της λίμνης και αράζουμε σε ένα camping, δίπλα στο νερό για καφέ και τσίμπημα…το βουνό είναι πολύ κοντά πλέον….
Με το που αντικρίζεις τη ταμπέλα ‘προς Grossglochner’ η αίσθηση σου αλλάζει. Από τους πρόποδες κιόλας ανοίγεις το γκάζι, οι στροφές ανεβαίνουν, είμαι εδώ, παίρνω γραμμές, επιτίθεμαι στις παρατεταμένες, πιέζω στα εσάκια και μόλις ισιώνει πάλι τέρμα, Χάρης και Ερρίκος στο καθρέφτη μου επίσης φαίνονται να το διασκεδάζουν….στα διόδια πληρώνουμε 22 ευρώ έκαστος, πανάκριβο αλλά τι να κάνεις….ο Χάρης θέλει φώτο να κολλάει το αυτοκόλλητο….
Έτοιμοι??? Λαμβάνω νεύμα ως απάντηση και ξεκινάμε, η ανάβαση είναι εκπληκτική, σε κάθε φουρκέτα ανεβαίνεις 50-70 μέτρα, κάθε φουρκέτα έχει νούμερο και υψόμετρο…καθώς περνάμε τα 2000 μετρα, ο τρικύλυνδρος λυσσομανάει ακόμα περισσότερο, στη προσπάθεια του να βρει οξυγόνο.. μετά από κάθε apex ο λευκός εκτινάσσεται, η μπροστινή ρόδα να διαπραγματεύεται διαζύγιο με την σκληρή και άπονη άσφαλτο…δευτέρα τρίτη παντού…το continental πίσω παραμορφώνεται με κάθε άνοιγμα του γκαζιού. Ο τρελός ρυθμός κόβεται στα 2300 περίπου, λόγω ομίχλης… ήμαστε μέσα στα σύννεφα ο Ερρίκος κοντοζυγώνει, δεν ήταν εύκολο να ακολουθήσει στις φουρκέτες το 600ρακι θέλει πρώτη εκεί……έρχεται και ο χάρης που φωτογράφιζε παρακάτω... στα 2571 μέτρα είναι η φωλιά των μοτοσικλετιστών……και έχει και κρύο.
Δυστυχώς ο καιρός δεν επιτρέπει να έχουμε θέα από αυτό το σημείο, οπότε συνεχίζουμε, ο δρόμος είναι μακρύς…
ενδιάμεσα σταματάμε για φωτογραφίες, κατεβαίνουμε βουνά, ανεβαίνουμε βουνά και ξαφνικά περνά μπροστά μας μια μαρμότα!!!! Εντάξει, μπροστά μας δε πέρασε, αλλά έσκασε μούρη στην άκρη του δρόμου…ήμαστε στο παγετώνα, στη σκια της ψηλότερης κορυφής, του grossglochner!!!
επισκεφτήκαμε και το μουσείο μοτοσυκλετας - αυτοκινήτου, καθώς και τους χωρους που αφορούν το φυσικό περιβάλλον, την ιστορία και την εξέλιξη του...22 ευρώ δώσαμε...
μετά από κανα δίωρο, αποφασίζουμε να κατεβούμε, από την λλη μερια τώρα, προς Bad Gastein..ο καιρός εχει αλλάξει πάλι, επιασε βροχή...
βαζουμε αδιαβροχα αλλά τελικά 500 μετρα πιο κάτω δεν έχει τίποτα...τσαμπα η ταλαιπωρία....
τα μηχανάκια φορτώθηκαν σε τρένο! που θα μας παει στο Gastein, προκειμένου να γλυτ΄βσουμε καμια 100 χιλιόμετρα, αν το ξεραμε όμως οτι το γαμότρενο για 10 λεπτα βαρυα κόστιζε 16 ευρω, θα καναμε το γύρο....
με το που βγαίνουμε απο τα τουνελ....καταιγίδα!!! ασύληπτο, σε επαιρνε ο αερας, αδυνατον να ξεκινησουμε, μεχρι να βγαλουμε τα μηχανακια απο τη ραμπα και να παμε στο υποτυπώδες υπόστεγο, εχουμε γίνει bordel...ερρικος εχει πανικοβληθει (πάλι), περιμένουμε λίγο να κοπασει η μπορα και τελικά ξεκινάμε με βροχη μεν, ελεγχομενη δε....που λέει ο λόγος...φαγαμε για καμια 40 χλμ, τα υπολοιπα 40 μεχρι το σπίτι ηταν στεγνα. Το Bad Gastein το είδαμε λίγο με την ακρη του ματιου μας, χτισμένο και αυτο σε πλάγια, πολυ ωραίο φαινόνταν...
με το που φτάσαμε σπίτι, είχαν ερθει και ο Χρήστος με το Γιώργο, ππήγε η μ@λ@κί@ γόνατο....
Πέμπτη 12 / 07
η ομάδα ενώθηκε ξανά, σήμερα θα κάνουμε πάσα...θα παίξουμε πάλι υψόμετρα...
ξεκινάμε!
ο Ερρίκος, όπου άλλαζε ο καιρός, άλλαζε και ρούχα....τσουρέκια.....
καπου στη διαδρομή
το Nockalm, άλλα 8 ευρώ και αυτοκολητακι, αλλά δεν έλεγε πολλά πράγματα, σε σχέση με τη διαφήμιση του. Εντάξει, το οργώσαμε το βουνό, κάναμε φασαρία, στρίψαμε, ο γιώργος μετρησε το φαρδος του δρόμου σε μια δεξιά, ο ερρίκος πάλι πρώτες για να προλάβει, ο Χάρης τάπα, ο lyon πρρρρρρρρρ, εγω να βρίζω τα φρένα μου, που τους είχα φάει τη ψυχή την προηγουμενη μερα....
πολλά porsche εδω, καταλάβαμε αργότερα γιατί
η θερμοκρασία είναι στους 5 βαθμους, αρα πέραν του καφέ, επαιξε σουπίτσα και frankfurten για πρωινό!
κατεβαίνοντας πιάσαμε μετά το solkpass, απο όπου πέρναγε αγώνας κλασσικου αυτοκινήτου, είδαμε τουλάχιστον 100 εργαλεία....
η βότα θα τελείωνε με τη περιοχή Dachstein, όπου με τελεφερίκ ανεβαίνεις στα 3000 μέτρα και βλέπεις πολλές κορυφές των άλπεων από μια εξέδρα...επίσης υπαρχει και ένα παγωμένο παλάτι, μέσα στο παγετώνα...
βέβαια μετα από σύσκεψη....
αποφασίσαμε να μην ανεβούμε λόγω συννεφιας, δε θα βλέπαμε τίποτα, θελανε και καμια 40ρια ευρω οι απατεώνες....για ένα συρματόχοινο....όξω π@υστη! καθίσαμε για φαγητό και αφού πέρασε η ώρα γλυτώσαμε και τα 6 ευρω που θέλανε για ένα δρομάκι 8 χλμ...
η επιστροφή προς το σπίτι ήταν ήρεμη....για τους τρείς μας, τέλος η Αυστρία, αυριο κατηφορίζουμε......
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ
Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη. Ο ηλίθιος ποτέ.
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
Εεε ψηλε τι το εσβησες !!!!!! Παντως χαλια περασατε !!! Παντα τετοια φιλαρακια μου !! Να ειστε γεροι να ταξιδευετε !!
Live for nothing or die for something??
- Thanasis_FZ1
- Δημοσιεύσεις: 767
- Εγγραφή: Σάβ 04 Φεβ 2012, 14:34
- Model: FZ1
- Τοποθεσία: Αστερισμος της Ανδρομεδας
- Επικοινωνία:
-
- Fazer Hellas Club Member
- Δημοσιεύσεις: 759
- Εγγραφή: Δευ 22 Φεβ 2010, 01:16
- Model: CBR
- Model year: 1999
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
Μπράβο Παλικάρια!!!!! +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D>
- ilias
- Moderator
- Δημοσιεύσεις: 4457
- Εγγραφή: Παρ 29 Αύγ 2008, 22:46
- Model: FZ1
- Τοποθεσία: zimbabwe
- Επικοινωνία:
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
.......................... παντα τετοια ,,,,,,να ειστε καλα +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D>
Courage is not lack of fear ..but the ability to act while facing fear!
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
Μπράβο ρε παιδιά. ΥΠΕΡΟΧΑ!! Zήλεψα πολύ.
- johnygalan
- Δημοσιεύσεις: 35
- Εγγραφή: Κυρ 04 Ιούλ 2010, 23:23
- Model: MT09
- Επικοινωνία:
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
Μπράβο παιδιά πολύ ωραία μέρη, πάντα τέτοια
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
Ο,τι και να πουμε ειναι λιγο!!!! Πολλα μπραβο σε ολους και περιμενουμε τη συνεχεια!!!!
- lyon
- Fazer Hellas Club Member
- Δημοσιεύσεις: 2568
- Εγγραφή: Πέμ 16 Νοέμ 2006, 21:09
- Model: -
- Τοποθεσία: Πετρουπολη
- Επικοινωνία:
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
ψηλε εγραψες τελος
ευχαριστω κι εγω που συμμετειχα αλλα και σαν απλος θεατης...
μπραβο και παλι
παμε για τη συνεχεια...
ευχαριστω κι εγω που συμμετειχα αλλα και σαν απλος θεατης...
μπραβο και παλι
παμε για τη συνεχεια...
Οτιδηποτε απροσωπο διαβαζεις σε ενα φορουμ μπορει να προερχεται απο καποιον πιο
εξυπνο και πιο καταρτισμενο απο σενα, μπορει ομως και απο καποιον ασχετο. Η ευθυνη ειναι δικη σου!!!
εξυπνο και πιο καταρτισμενο απο σενα, μπορει ομως και απο καποιον ασχετο. Η ευθυνη ειναι δικη σου!!!
- ALIEN-3-
- Δημοσιεύσεις: 691
- Εγγραφή: Σάβ 21 Αύγ 2010, 03:01
- Model: FZ6 S2
- Τοποθεσία: ΣΕΡΡΕΣ
- Επικοινωνία:
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
Μπράβο ρε παιδιά αυτά είναι !!! +:Applause=+:=D>
Ζηλεύω σαν πο.......της διότι για φέτος δεν έχει κανένα ταξιδάκι με την μότα
Άντε περιμένουμε με αγωνία και την συνέχεια
Ζηλεύω σαν πο.......της διότι για φέτος δεν έχει κανένα ταξιδάκι με την μότα
Άντε περιμένουμε με αγωνία και την συνέχεια
Ευχαριστώ τον θεό και την γυναίκα μου για τα δύο αγγελούδια που μου χάρισαν!
Ασφαλή και άπειρα χιλιόμετρα σε όλους μας !
Ασφαλή και άπειρα χιλιόμετρα σε όλους μας !
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
μπράβο σας +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D>
έχετε κάνει πολλούς από εμάς να ζηλέψουμε λες και είμαστε μικρά παιδιά και ζαχαρώνουμε το παιχνιδάκι του γείτονα
να περνάτε καλά
και η περιγραφή βέβαια όλα τα λεφτά μπράβο ρε Κωστή εσύ μια μέρα θα πας μπροστά
έχετε κάνει πολλούς από εμάς να ζηλέψουμε λες και είμαστε μικρά παιδιά και ζαχαρώνουμε το παιχνιδάκι του γείτονα
να περνάτε καλά
και η περιγραφή βέβαια όλα τα λεφτά μπράβο ρε Κωστή εσύ μια μέρα θα πας μπροστά
- karpin
- Δημοσιεύσεις: 507
- Εγγραφή: Τρί 12 Αύγ 2008, 03:28
- Model: FZ1
- Model year: 2008
- Τοποθεσία: 8.8.8.8
- Επικοινωνία:
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
+:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> Μπραβο σε ολους σας, μακαρι να τα καταφερουμε και εμεις καποια στιγμη να ζησουμε τοσο ωραιες στιγμες σαν τις δικες σας.
ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΑΘΟΣ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ...
- nionios
- Δημοσιεύσεις: 1144
- Εγγραφή: Δευ 23 Μαρ 2009, 13:42
- Model: FZ1
- Model year: 2008
- Τοποθεσία: Charming N.California
- Επικοινωνία:
Re: Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 1
Μπραβο ρε φιλαρακια,
ξερετε να περνατε καλα,
και η παρεα τα σπαει,κανω οικονομιες μηπως μπορεσω και γω να το κανω καποια στιγμη,
δεν υπαρχουν λογια...δωστε φωτοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
+:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D>
ξερετε να περνατε καλα,
και η παρεα τα σπαει,κανω οικονομιες μηπως μπορεσω και γω να το κανω καποια στιγμη,
δεν υπαρχουν λογια...δωστε φωτοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
+:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D> +:Applause=+:=D>
Και ρωτάει ο τροχύλιας
-Ήντα γινε?Πραμααααα του απαντάει ο καργιάτζουλας.....
-Ήντα γινε?Πραμααααα του απαντάει ο καργιάτζουλας.....
Αυστρία - Τοσκάνη 2012 ΜΕΡΟΣ 2
Παρασκευή 13 / 07
Η κάθοδος των τριών
Εδώ και δύο μέρες, έχουμε μπει σε μια διαδικασία οργάνωσης της επιστροφής μας. Σίγουρα είναι πολλά αυτά που δεν έχουμε δει στην ευρύτερη περιοχή ακόμα, αλλά δε μπορείς να τα έχεις όλα, σε ένα τέτοιο ταξίδι….θέλαμε – και ακόμα θέλουμε- να δούμε τους καταρράκτες του Krimml, περνώντας από το gerlos pass, και μετά να κατεβούμε Ιταλία μέσω Innsbruck. H συνολική απόσταση βγαίνει γύρω στα 720 χλμ, σε αντίθεση με τα 630 που έχουμε ήδη κλεισμένα, αν κατεβούμε κανονικά μέσω Vilach και Udine…συσκέψεις επί συσκέψεων έλαβαν χώρα, ο Lyon να γελάει και να λέει ότι θα κάνουμε 2 μέρες και 2 νύχτες να φτάσουμε Φλωρεντία κτλ…ρε π@υστ! μου λες να έχει δίκιο??? Επιστρατεύω το net book του Χάρη. Ελέγχω το site της περιοχής, δε λέει πουθενά πόσο κοστίζει….γιατί να είναι τσάμπα το θέαμα αποκλείεται….αυτοί χρεώνουν και την ανάσα…..λέει όμως ότι θέλει ένα δίωρο να φας εκεί για να πάρεις συνολική εικόνα….στη συνέχεια ρίχνω μια μάτια σε παλιότερα εκδρομικά, όλοι από το πάσο έχουν δει τους καταρράκτες, άστο λέμε πάμε κανονικά, και από autostrada, να φτάσουμε Φλωρεντία νωρίς…να αράξουμε, να κάνουμε καμιά βουτιά στη πισίνα….που να ξέραμε…….
Το πρωί της Παρασκευής άλλαξε για τα καλά το πλάνο που είχαμε στο μυαλό μας. Βρέχει….και είναι η πρώτη μέρα που συμβαίνει αυτό στο ξεκίνημα, τις δύο προηγούμενες φορές μας έπιασε βροχή στην επιστροφή…μικρό το κακό, πας σπίτι αλλάζεις και τέλος. Τώρα όμως….δε προβλέπεται να περάσουμε καλά….καφέ και πρωινό απαραίτητο, όπως και το κολατσιό που παίρνω μαζί για όλους μας. Τα πράγματα μας είναι έτοιμα από χθες, τα κουμπώνουμε πάνω, χαιρετάμε το Γιώργο με το Χρήστο που θα κατέβουν αύριο, καβαλάμε και ξεκινάμε…..
Εδώ δεν υπάρχουν φωτογραφίες…….όλη η μέρα εξελίχτηκε σε κόλαση…όποιος δε θέλει να διαβάσει, ας προχωρήσει στην επόμενη μέρα…
Ο καιρός είναι απελπιστικός. Η νέφωση είναι χαμηλή χωρίς ίχνος βελτίωσης στον ορίζοντα. Βρέχει. Βρέχει. Βρέχει…. Πάω μπροστά. Δε ξέρω γιατί αλλά προχωράω. Το ένα μάτι μου είναι μόνιμα στο καθρέπτη. Αν χαθούμε εδώ, άντε να βρούμε άκρη.
Έχει περάσει μια ώρα περίπου και η κατάσταση χειροτερεύει. Δε βλέπω πια. Η ζελατίνα θολώνει συνέχεια, την έχω ένα εκατοστό ανοιχτή, μπαίνει νερό στο στόμα μου. Ούτε 100 χλμ δεν έχουμε κάνει….να σου και ένα διόδιο 10 ευρώ, για τα δύο επερχόμενα τούνελ λέει…έλεος…που να το βρεις το χαρτονόμισμα, όταν έχεις γίνει π@π@ρ@..???…ο Χάρης ο δε φοράω αδιάβροχα ποτέ έχει αρχίσει να την ακούει λίγο, αλλά ξέρω ότι δε μασάει. Ο Ερρίκος καλά φαίνεται. Ευτυχώς στα τούνελ παίρνουμε ανάσα, κόβουμε ταχύτητα και ευχόμαστε να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο…με το που αντικρίζεις την άκρη του τούνελ, καταλαβαίνεις ότι κάποιος δοκιμάζει τις αντοχές σου. Ήμαστε ακόμα στην Αυστρία…..σε μια στιγμή αντιλαμβάνομαι στο θολό καθρέφτη μου ότι ο Ερρίκος σταματάει, ο Χάρης είναι με alarm, κόβω ταχύτητα αλλά δε σταματάω, ας βρω ένα υπόστεγο, κάτι, ότι και να έγινε να περιμένω εκεί. Δυστυχώς για τα επόμενα 10 χλμ δεν υπάρχει ούτε δέντρο που να με προστατεύει κάπως, οπότε μπαίνω στο επόμενο βενζινάδικο να πάρω τηλέφωνο. Προφανώς και δεν απαντά κάνεις, και μετά από 20 λεπτά δεν έχουν εμφανιστεί και στο βενζινάδικο. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιώ το πόσο βρεγμένος είμαι. Ευτυχώς από τη μέση και πάνω είμαι στεγνός, αλλά από κάτω, άστα βράστα…το αδιάβροχο μπάζει…το είχα αντιληφτεί από προχθές….η εμπειρία είναι κάτι που δε διδασκεται, ούτε αγοράζεται....πριν λίγα χρόνια αν μου τυχαινε κάτι αντίστοιχο, μπορεί και να εβαζα ατ κλάμματα....το σιγουρο οτι δε θα συνέχιζα...
Στέλνω ένα sms ότι προχωράω στον επόμενο σταθμό και ξεκινάω…….είμαι μόνος μου πια αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο έχω τρομερή ηρεμία…έχω ανεβάσει και ταχύτητα, περνάω το Villach, τραγουδάω, σκέφτομαι παραλίες, τρώω μια νερολακούβα από το απέναντι ρεύμα και συνέρχομαι…αρχίζω το βρισίδι αλλά συνεχίζω. Έφτασα στο Q8 (σταθμός ανεφοδιασμού κτλ)
Ούτε εδώ είναι τα παιδιά. Κοιτώ το τηλέφωνο μου, βλέπω κλήσεις, καλώ ξανά και εν τέλει μετά από λίγο κάνουμε όλοι μαζί υγρό τσιγαράκι δίπλα στις αντλίες του βενζινάδικου. Ο μικρός δεν είχε πάθει τίποτα, απλά του είχε φύγει το αδιάβροχο του tank bag και έπρεπε να σταματήσει για να το φτιάξει….
Ο Χάρης δηλώνει ότι δεν έχει ξαναφάει ποτέ τέτοια βροχή. Αυτό είναι δήλωση. Ανεφοδιαζόμαστε, βλέπουμε ότι δεν αλλάζει κάτι και ξεκινάμε…..κάποτε ο Lyon μου είχε πει, μη τη φοβάσαι τη βροχή, νερό ρίχνει, δε ρίχνει σκ*τ*! Μετά από 3 ώρες και 250 χλμ βροχής, είχαμε γίνει σκ*τ* όλοι. Για να μη μακρηγορώ, ο καιρός άνοιξε μόνο όταν –έχοντας μπει αρκετά στην Ιταλία- είδαμε τη πεδιάδα, καμιά 30ρια χλμ πριν το Udine. Σταματάμε αφού σιγουρευόμαστε ότι τα σύννεφα είναι αρκετά πίσω μας, σε ένα βενζινάδικο με γρασίδια, γδυνόμαστε, όσο επιτρέπει η ηθική του καθενός (εγώ κατέβασα το παντελόνι στα γόνατα για να στεγνώσει το βρακί μου), αράζουμε ξάπλα κάτω από τον ήλιο για καφέ και τσιγαράκι, αισθάνομαι ότι τελείωσε το ταξίδι!! Σιγά, άλλα 400 μείνανε…..
Από δω και πέρα μιλάμε για ρουτίνα. 130-150 στο κοντέρ, κατεβαίνουμε προς ολοταχώς για το camping στη περιοχή Fiesole, κάτι σαν τη Κηφισιά της Φλωρεντίας ένα πράγμα…όπως μάθαμε αργότερα. Η κίνηση που βρήκαμε σε κάποια σημεία πριν τη Bologna και πριν τη Φλωρεντία ήταν απελπιστική, μου θύμισε επιστροφή Κυριακής στα μέγαρα και την Ελευσίνα…εν τέλει το GPS μας πήγε μέχρι την είσοδο του camping, αφού πρώτα μας πέρασε από το κέντρο της πόλης…κοιτάζω το ρολόι το καντράν, 20.10….είχαμε ξεκινήσει 9.30 το πρωί…
Αφού βολευόμαστε στο chalet και μας πιάνει κότσους ο εστιάτορας του camping (12 ευρώ για επτά ραβιόλια γεμιστά) φεύγω για το αεροδρόμιο, να παραλάβω τη γυναίκα, η οποία θα μας συνόδευε στο υπόλοιπο της εκδρομής. Κουμπώνω πίσω την Kappa 53 που ταξίδεψε και αεροπορικώς παρακαλώ, φοραει το Arai της που κράταγε ανά χείρας πάνω από την Αδριατική και γυρίζουμε, πίσω, έχει πάει μεσάνυχτα, τίποτα καλύτερο από μια μπύρα στην αυλή μας….και τις μουσικές επιλογές του Ερρίκου….
Σάββατο 14 / 07
Τοσκάνη
Μετά από ένα γεμάτο οκτάωρο σηκωνόμαστε φρέσκοι και ετοιμάζουμε το πρωινό μας. Φραπεδάκι και φέτες με βούτυρο και μαρμελάδα που θα μας δώσουν την απαραίτητη ενέργεια για την σημερινή βόλτα στη περιοχή της Τοσκάνης.
Πρώτη στάση, Castellina in Chianti
Συνεχίζοντας τον 222, αλλιώς γνωστό και ως ο δρόμος τους κρασιού, πλησιάζουμε στην ιστορική Sienna. Ο δρόμος προσφέρεται για πολλά, από χαλαρό cruising μέχρι γρήγορες εναλλαγές κατεύθυνσης και μαρσπιέ dragging στα πολλά και συνεχόμενα πέταλα της διαδρομής…εμείς ακολουθούμε έναν ενδιάμεσο ρυθμό που μας επιτρέπει να απολαύσουμε τους αμέτρητους αμπελώνες, τα κρασοπαρασκευαστήρια αριστερά και δεξιά του δρόμου, και γενικά την διαφορετική φύση της ευρύτερης Τοσκάνης…μαζί με τη ζέστη!
Η Sienna είναι πραγματική αποκάλυψη, μαγικό θέαμα…
Ο χάρης απαθανατίζει τα καλύτερα αξιοθέατα της πλατείας που όπως γνωρίζετε έχει σχήμα αχιβάδας (η πλατεία, όχι ο χάρης)
Κόλαση το μικρό!
Βρήκαμε πρώτο τραπέζι πίστα και δε γίνονταν να μη καθίσουμε, απολαύσαμε παγωτάκι και νεράκι παγωμένο που δε μας το χρέωσαν….μάλλον από λάθος…
Μετά από μια μικρή περιήγηση στη πόλη…..
Αναχωρούμε για άλλες πολιτείες, συγκεκριμένα τις καστροπολιτείες του Monteriggioni και San Gimignano.
Στη διαδρομή……..Κωστή θυμάσαι????
Στο Monteriggioni μας υποχρεώνουν οι καραμπινάτοι να παρκάρουμε σε ένα parking και να ανεβούμε ποδαράτο….επειδή όμως μας έχει κόψει η πείνα και έχουμε περπατήσει ήδη πολύ σήμερα, φεύγουμε για το άλλο χωριό, όπου παρκάρουμε έξω από τη πύλη.
Και αυτό είναι από άλλη εποχή…..
Σάββατο σήμερα, έχει και γάμους….
εεεε, τι κάνεις εκεί????
Ο Ερρίκος έχει λυσσάξει της πείνας και έχει βρει ήδη πέντε εστιατόρια με top κριτικές από παγκοσμίου φήμης σεφ, στο gadget wi-fi hi-fi τηλέφωνο που διαθέτει. (λίγες μέρες πριν, του είχε βγει το προσωνύμιο gadgetakias) Επίσης, μας πλοήγησε και στο εστιατόριο, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν πολύ ωραίο. Τέσσερα άτομα 60 ευρώ με μπουκάλι κρασί, γευστικότατα όλα, ο Χάρης βέβαια δε χόρτασε αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο.
Aφήνοντας πίσω το San Gimignano, είχαμε ολοκληρώσει (σχεδόν) το πρόγραμμα της ημέρας. Άλλωστε δεν είχαμε άλλο χρόνο, άρχιζε να σκοτεινιάζει. Δεν μπορούμε να τα κάνουμε και όλα!
Στο δρόμο προς το Fiesole όμως, με την άκρη του ματιού μου βλέπω ένα τέλειο σημείο, στροφή και μέσα!
Ο φωτογράφος έκανε το δύσκολο στην αρχή, αλλά μετά έδωσε ρέστα με τις καλλιτεχνικές του ικανότητες. Ιδού τα αποτελέσματα….
Γυρίζοντας στο camping, νύχτα πια, δε βλέπουμε πουθενά τους άλλους, ανησυχήσαμε λίγο, δε γίνεται να κάνουν τόσες ώρες….γύρω στις 22.00, εμφανίζονται, κάνανε όλη τη διαδρομή από επαρχιακά κομμάτια, 10 ώρες καβάλα…
Όλοι μαζί πλέον κατεβαίνουμε στη πλατεία του Fiesole για φαγητό και ποτό, ότι θέλει ο καθένας, όπου τα λέμε εκτενέστερα και με τα παιδιά που γνώρισα τυχαία στη reception του camping από χτες, το Γιώργο με το hypermotard και το Μιχάλη με το ZX-10…..αχ, τι μου θύμισες…..ο Γιώργος βετεράνος του mugello, έβδομη φορά έρχεται, ο Μιχάλης ψάρακας σα και μας. Αύριο θα πάμε όλοι μαζί, εγερτήριο αγωνιστικό στις 8.15…
Κυριακή 15 / 07
Δεν υπάρχει άλλος Valentino
Επιτέλους, αγώνας. Κανένας μας δεν έχει ξαναδεί αγώνα, εννοείται ότι θα πάμε από νωρίς να βρούμε να παρκάρουμε, να περπατήσουμε, να κάτσουμε κάπου καλά κτλ…έτσι νομίζαμε…γατάκια…..…επειδή όμως ο παλιός είναι αλλιώς, ο νέος φίλος μας ο Γιώργος, μας πήγε στη πίστα σε 20 λεπτάκια, τσεκάραμε εισιτήριο καβάλα, κάναμε το γύρο της πίστας καβάλα (απ τον παράδρομο) , παρκάραμε δίπλα στη πλαγιά, κατεβήκαμε 20 μέτρα, στρώσαμε στο γκαζόν μπροστά στο monitor και……
10.57, γύρος προθέρμανσης moto2. Είχαμε φτάσει στο τσακ, ο Γιώργος όμως ήξερε.
Ο ήχος είναι ασύλληπτος. Ανατριχιάζεις.
Στις μικρές κατηγορίες ο ανταγωνισμός είναι πολύ έντονος. Στη στροφή σφάζονται, στη τελεόραση δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο γρήγορα πάνε....
13.45, ο valentinο βγαίνει στη πίστα για να στηθεί στη σκάρα εκκίνησης. Γίνεται το έλα να δεις. Τελευταίος να ξεκινήσει, τελευταίος να βγει, όλοι μαζί του θα ναι, μόνο και μόνο επειδή τους χαιρέτησε στο γύρο του….απίστευτο support. Κάτι σα του γάβρους ένα πράγμα στα πέτρινα χρόνια, ο θρύλος χάλια, το γήπεδο τίγκα.
Για τους τύπους, ο Lorenzo το πήρε το ματσάκι, αλλά πραγματικά κανείς δεν ασχολήθηκε. Δεν είμαι προκατειλημμένος, ούτε rossiκος, απλά αναφέρω αυτό που όλοι είδαμε. Ο γιατρός ξεκίνησε 10ος και τερμάτισε 5ος, έκανε 4 προσπεράσεις και κέρδισε και μια θέση από την έξοδο του Stoner, ο οποίος ξαναμπήκε πιο πίσω. Όλα αυτά έγιναν μπροστά μας, στο δεξί πέταλο… Ο κόσμος…έκσταση….party….ok, ήμαστε και στην Ιταλία…
Η Χρύσα πάντως έβγαλε το μισό αγώνα στα κάγκελα! Δε περίμενα να της αρέσει τόσο πολύ…
Μετά το τέλος του αγώνα έγινε χαμός, όλοι μπήκαν μέσα
αμάν αυτό το πανό.......
Και μερικές από την είσοδο της πίστας
ο Γιώργος μας εδωσε μερικές φώτα από τη προηγούμενη μέρα......
ζηλεύει κανείς???????
φρόνιμαααα......
ευχαριστούμε ρε φίλε!!!
Η μέρα τελείωσε με βραδινή βόλτα στη Φλωρεντία, -αφού ξεκουραστήκαμε πρώτα λίγο στο camping- με φαγητό και μπύρες σε καλά επιλεγμένο μαγαζί….όπου και βαπτίστηκε ο Χάρης, από πρόεδρος, μετονομάστηκε σε μυρωδιάς….!!!!!!! Λεπτομέρειες δεν μου επιτρέπεται να αναφέρω…
Δευτέρα 16 / 07
Φλωρεντία
Αυτή η μέρα είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στην περιήγηση της πόλης. Θεωρώ ότι επισκεφτήκαμε όλα τα τουριστικά must
για αρχή το duomo
αυτύ τη στιγμή θα τη πληρώνουμε για πολύ καιρό......
κανείς δε τον κατάλαβε ότι ήταν ανθρωπος...
η ακριβότερη γέφυρα του κόσμου, συμφωνα με τον πρόεδρο, είναι τίγκα στο κοσμηματοπωλείο!
ποιος είναι ο καραγκιόζης που χαλάει τη φώτο στη κοπέλα????
ποοοοολύ scooter ρε παιδί μου..
Τρίτη 17 / 07
Ο γλυκός γυρισμός
Γλυκός γιατί θα πραγματοποιήσουμε άλλη μία επιθυμία μας, το passo muraglione, έτσι για επιδόρπιο!
Ο Γιώργος με το Χρήστο το έχουν κάνει τρεις φορές, επομένως για άλλη μία φορά χωριζόμαστε και δίνουμε ραντεβού στην Ancona. Το καράβι λύνει κάβο στις 16.00. Εγώ δικάβαλος και τριβάλιτσος, Ερρίκος και Χάρης φορτωμένοι, αναχωρούμε λίγο αργότερα για Forli., με σκοπό να πιούμε καφέ στο αντίστοιχο stork σε ένα σημείο της διαδρομής….ο ss67 είναι ανάλογος προσδοκιών, το ανέβασμα του είναι όμορφο, σφιχτό με ωραίες στροφές και πολύ καλή πρόσφυση. Βέβαια, είναι στενό και επικίνδυνο……δε συγχωρεί αν κάνεις υπερβολές…το ευχαριστήθηκα όσο μπορούσα, αν και θα το ξανάκανα άλλη μια φορά χωρίς αποσκευές και γυναίκα.
Στη καφετέρια έχει στις πόρτες αυτοκόλλητα από λέσχες, forums από όλη την Ευρώπη…βλέπετε κανένα γνώριμο???
Ο καφές χάλια……
ο πρόεδρος έβαλε το στίγμα του....
Το κατέβασμα προς Forli είναι εξίσου όμορφο, αλλά επειδή the clock is ticking, δε σταματάμε πουθενά, μπαίνουμε και autostrada για 140 χλμ περίπου και αφού πληρώνουμε το τελευταίο χαράτσι (8.50 ευρώ) σβήνουμε τα μοτοσακό στο check in. 10 λεπτά, μισό μπουκάλι νερό και ένα τσιγάρο αργότερα, αντικρίζοντας τη μπουκαπόρτα, αναμένοντας το νεύμα του αξιωματικού, χαϊδεύω τον λευκό στα πλευρά….σιγοψιθυρίζω ένα μπράβο….μου κάνει μια αρρυθμία στο ρελαντί και αμέσως καρφώνω τη πρώτη και μπαίνουμε στο γκαράζ….
Ο μυρωδιάς παρά λίγο να μείνει λαθρομετανάστης στο ιταλικό λιμάνι, χωρίς χαρτιά και μηχανάκι, (πάλι δεν μου επιτρέπεται να εκθέσω πρόσωπα και καταστάσεις) αλλά επειδή είμαι μεγάλη καρδιά, τον επέστρεψα στην Ηγουμενίτσα…
Αποχαιρετιστήρια Φώτο….σκυμμένα κεφάλια……
Εδώ ξαναχωριζόμαστε, ο μυρωδιάς θα έρθει μαζί μου στο paleros grand resort summer beach club, o γκατζετάκιας φεύγει σφαίρα για Αθήνα να προλάβει άλλο καράβι για Κρήτη, το ζευγαράκι πάει στη Κέρκυρα να βρουν τον έρωτα…..λες και τον έχασαν ποτέ!!!
Το καλύτερο χαλάρωμα από το ταξίδι για μένα προσωπικά ήταν αυτό….θάλασσα στα δύο λεπτά από το σπίτι, φαί ποτό και άραγμα.
σιγά που θα αντέχαν μακρυά μας πάνω απο 3 μέρες!!!
Το σημαντικότερο είναι ότι όλα πήγαν καλά.
να ήμαστε όλοι υγιείς, δύο εβδομάδες μετα την επιστροφή αναπολώ όλες τις στιγμές που ζήσαμε και ελπιζω να αξιωθω να ξαναφύγω....με τους ίδιους συνταξιδιώτες, και με όποιον άλλον μπορεί να ακολουθήσει....για ποιους χτυπάει η καμπάνα άραγε????
έτσι για το τέλος.......
ενα απο τα λίγα triumph Που είδα στην εκδρομή......στο μουσείο του grossglochner!!
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Lyon, Χρήστος, r1
audioslave, Γιώργος, fazer600
Haris S2, Χαρης, FZ1 fazer
Tigrisss, Κωστας, tiger 1050
avatar, Ερρικος, fazer600 S2
Χρυσα
σας ευχαριστώ όλους +:Applause=+:=D>
Η κάθοδος των τριών
Εδώ και δύο μέρες, έχουμε μπει σε μια διαδικασία οργάνωσης της επιστροφής μας. Σίγουρα είναι πολλά αυτά που δεν έχουμε δει στην ευρύτερη περιοχή ακόμα, αλλά δε μπορείς να τα έχεις όλα, σε ένα τέτοιο ταξίδι….θέλαμε – και ακόμα θέλουμε- να δούμε τους καταρράκτες του Krimml, περνώντας από το gerlos pass, και μετά να κατεβούμε Ιταλία μέσω Innsbruck. H συνολική απόσταση βγαίνει γύρω στα 720 χλμ, σε αντίθεση με τα 630 που έχουμε ήδη κλεισμένα, αν κατεβούμε κανονικά μέσω Vilach και Udine…συσκέψεις επί συσκέψεων έλαβαν χώρα, ο Lyon να γελάει και να λέει ότι θα κάνουμε 2 μέρες και 2 νύχτες να φτάσουμε Φλωρεντία κτλ…ρε π@υστ! μου λες να έχει δίκιο??? Επιστρατεύω το net book του Χάρη. Ελέγχω το site της περιοχής, δε λέει πουθενά πόσο κοστίζει….γιατί να είναι τσάμπα το θέαμα αποκλείεται….αυτοί χρεώνουν και την ανάσα…..λέει όμως ότι θέλει ένα δίωρο να φας εκεί για να πάρεις συνολική εικόνα….στη συνέχεια ρίχνω μια μάτια σε παλιότερα εκδρομικά, όλοι από το πάσο έχουν δει τους καταρράκτες, άστο λέμε πάμε κανονικά, και από autostrada, να φτάσουμε Φλωρεντία νωρίς…να αράξουμε, να κάνουμε καμιά βουτιά στη πισίνα….που να ξέραμε…….
Το πρωί της Παρασκευής άλλαξε για τα καλά το πλάνο που είχαμε στο μυαλό μας. Βρέχει….και είναι η πρώτη μέρα που συμβαίνει αυτό στο ξεκίνημα, τις δύο προηγούμενες φορές μας έπιασε βροχή στην επιστροφή…μικρό το κακό, πας σπίτι αλλάζεις και τέλος. Τώρα όμως….δε προβλέπεται να περάσουμε καλά….καφέ και πρωινό απαραίτητο, όπως και το κολατσιό που παίρνω μαζί για όλους μας. Τα πράγματα μας είναι έτοιμα από χθες, τα κουμπώνουμε πάνω, χαιρετάμε το Γιώργο με το Χρήστο που θα κατέβουν αύριο, καβαλάμε και ξεκινάμε…..
Εδώ δεν υπάρχουν φωτογραφίες…….όλη η μέρα εξελίχτηκε σε κόλαση…όποιος δε θέλει να διαβάσει, ας προχωρήσει στην επόμενη μέρα…
Ο καιρός είναι απελπιστικός. Η νέφωση είναι χαμηλή χωρίς ίχνος βελτίωσης στον ορίζοντα. Βρέχει. Βρέχει. Βρέχει…. Πάω μπροστά. Δε ξέρω γιατί αλλά προχωράω. Το ένα μάτι μου είναι μόνιμα στο καθρέπτη. Αν χαθούμε εδώ, άντε να βρούμε άκρη.
Έχει περάσει μια ώρα περίπου και η κατάσταση χειροτερεύει. Δε βλέπω πια. Η ζελατίνα θολώνει συνέχεια, την έχω ένα εκατοστό ανοιχτή, μπαίνει νερό στο στόμα μου. Ούτε 100 χλμ δεν έχουμε κάνει….να σου και ένα διόδιο 10 ευρώ, για τα δύο επερχόμενα τούνελ λέει…έλεος…που να το βρεις το χαρτονόμισμα, όταν έχεις γίνει π@π@ρ@..???…ο Χάρης ο δε φοράω αδιάβροχα ποτέ έχει αρχίσει να την ακούει λίγο, αλλά ξέρω ότι δε μασάει. Ο Ερρίκος καλά φαίνεται. Ευτυχώς στα τούνελ παίρνουμε ανάσα, κόβουμε ταχύτητα και ευχόμαστε να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο…με το που αντικρίζεις την άκρη του τούνελ, καταλαβαίνεις ότι κάποιος δοκιμάζει τις αντοχές σου. Ήμαστε ακόμα στην Αυστρία…..σε μια στιγμή αντιλαμβάνομαι στο θολό καθρέφτη μου ότι ο Ερρίκος σταματάει, ο Χάρης είναι με alarm, κόβω ταχύτητα αλλά δε σταματάω, ας βρω ένα υπόστεγο, κάτι, ότι και να έγινε να περιμένω εκεί. Δυστυχώς για τα επόμενα 10 χλμ δεν υπάρχει ούτε δέντρο που να με προστατεύει κάπως, οπότε μπαίνω στο επόμενο βενζινάδικο να πάρω τηλέφωνο. Προφανώς και δεν απαντά κάνεις, και μετά από 20 λεπτά δεν έχουν εμφανιστεί και στο βενζινάδικο. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιώ το πόσο βρεγμένος είμαι. Ευτυχώς από τη μέση και πάνω είμαι στεγνός, αλλά από κάτω, άστα βράστα…το αδιάβροχο μπάζει…το είχα αντιληφτεί από προχθές….η εμπειρία είναι κάτι που δε διδασκεται, ούτε αγοράζεται....πριν λίγα χρόνια αν μου τυχαινε κάτι αντίστοιχο, μπορεί και να εβαζα ατ κλάμματα....το σιγουρο οτι δε θα συνέχιζα...
Στέλνω ένα sms ότι προχωράω στον επόμενο σταθμό και ξεκινάω…….είμαι μόνος μου πια αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο έχω τρομερή ηρεμία…έχω ανεβάσει και ταχύτητα, περνάω το Villach, τραγουδάω, σκέφτομαι παραλίες, τρώω μια νερολακούβα από το απέναντι ρεύμα και συνέρχομαι…αρχίζω το βρισίδι αλλά συνεχίζω. Έφτασα στο Q8 (σταθμός ανεφοδιασμού κτλ)
Ούτε εδώ είναι τα παιδιά. Κοιτώ το τηλέφωνο μου, βλέπω κλήσεις, καλώ ξανά και εν τέλει μετά από λίγο κάνουμε όλοι μαζί υγρό τσιγαράκι δίπλα στις αντλίες του βενζινάδικου. Ο μικρός δεν είχε πάθει τίποτα, απλά του είχε φύγει το αδιάβροχο του tank bag και έπρεπε να σταματήσει για να το φτιάξει….
Ο Χάρης δηλώνει ότι δεν έχει ξαναφάει ποτέ τέτοια βροχή. Αυτό είναι δήλωση. Ανεφοδιαζόμαστε, βλέπουμε ότι δεν αλλάζει κάτι και ξεκινάμε…..κάποτε ο Lyon μου είχε πει, μη τη φοβάσαι τη βροχή, νερό ρίχνει, δε ρίχνει σκ*τ*! Μετά από 3 ώρες και 250 χλμ βροχής, είχαμε γίνει σκ*τ* όλοι. Για να μη μακρηγορώ, ο καιρός άνοιξε μόνο όταν –έχοντας μπει αρκετά στην Ιταλία- είδαμε τη πεδιάδα, καμιά 30ρια χλμ πριν το Udine. Σταματάμε αφού σιγουρευόμαστε ότι τα σύννεφα είναι αρκετά πίσω μας, σε ένα βενζινάδικο με γρασίδια, γδυνόμαστε, όσο επιτρέπει η ηθική του καθενός (εγώ κατέβασα το παντελόνι στα γόνατα για να στεγνώσει το βρακί μου), αράζουμε ξάπλα κάτω από τον ήλιο για καφέ και τσιγαράκι, αισθάνομαι ότι τελείωσε το ταξίδι!! Σιγά, άλλα 400 μείνανε…..
Από δω και πέρα μιλάμε για ρουτίνα. 130-150 στο κοντέρ, κατεβαίνουμε προς ολοταχώς για το camping στη περιοχή Fiesole, κάτι σαν τη Κηφισιά της Φλωρεντίας ένα πράγμα…όπως μάθαμε αργότερα. Η κίνηση που βρήκαμε σε κάποια σημεία πριν τη Bologna και πριν τη Φλωρεντία ήταν απελπιστική, μου θύμισε επιστροφή Κυριακής στα μέγαρα και την Ελευσίνα…εν τέλει το GPS μας πήγε μέχρι την είσοδο του camping, αφού πρώτα μας πέρασε από το κέντρο της πόλης…κοιτάζω το ρολόι το καντράν, 20.10….είχαμε ξεκινήσει 9.30 το πρωί…
Αφού βολευόμαστε στο chalet και μας πιάνει κότσους ο εστιάτορας του camping (12 ευρώ για επτά ραβιόλια γεμιστά) φεύγω για το αεροδρόμιο, να παραλάβω τη γυναίκα, η οποία θα μας συνόδευε στο υπόλοιπο της εκδρομής. Κουμπώνω πίσω την Kappa 53 που ταξίδεψε και αεροπορικώς παρακαλώ, φοραει το Arai της που κράταγε ανά χείρας πάνω από την Αδριατική και γυρίζουμε, πίσω, έχει πάει μεσάνυχτα, τίποτα καλύτερο από μια μπύρα στην αυλή μας….και τις μουσικές επιλογές του Ερρίκου….
Σάββατο 14 / 07
Τοσκάνη
Μετά από ένα γεμάτο οκτάωρο σηκωνόμαστε φρέσκοι και ετοιμάζουμε το πρωινό μας. Φραπεδάκι και φέτες με βούτυρο και μαρμελάδα που θα μας δώσουν την απαραίτητη ενέργεια για την σημερινή βόλτα στη περιοχή της Τοσκάνης.
Πρώτη στάση, Castellina in Chianti
Συνεχίζοντας τον 222, αλλιώς γνωστό και ως ο δρόμος τους κρασιού, πλησιάζουμε στην ιστορική Sienna. Ο δρόμος προσφέρεται για πολλά, από χαλαρό cruising μέχρι γρήγορες εναλλαγές κατεύθυνσης και μαρσπιέ dragging στα πολλά και συνεχόμενα πέταλα της διαδρομής…εμείς ακολουθούμε έναν ενδιάμεσο ρυθμό που μας επιτρέπει να απολαύσουμε τους αμέτρητους αμπελώνες, τα κρασοπαρασκευαστήρια αριστερά και δεξιά του δρόμου, και γενικά την διαφορετική φύση της ευρύτερης Τοσκάνης…μαζί με τη ζέστη!
Η Sienna είναι πραγματική αποκάλυψη, μαγικό θέαμα…
Ο χάρης απαθανατίζει τα καλύτερα αξιοθέατα της πλατείας που όπως γνωρίζετε έχει σχήμα αχιβάδας (η πλατεία, όχι ο χάρης)
Κόλαση το μικρό!
Βρήκαμε πρώτο τραπέζι πίστα και δε γίνονταν να μη καθίσουμε, απολαύσαμε παγωτάκι και νεράκι παγωμένο που δε μας το χρέωσαν….μάλλον από λάθος…
Μετά από μια μικρή περιήγηση στη πόλη…..
Αναχωρούμε για άλλες πολιτείες, συγκεκριμένα τις καστροπολιτείες του Monteriggioni και San Gimignano.
Στη διαδρομή……..Κωστή θυμάσαι????
Στο Monteriggioni μας υποχρεώνουν οι καραμπινάτοι να παρκάρουμε σε ένα parking και να ανεβούμε ποδαράτο….επειδή όμως μας έχει κόψει η πείνα και έχουμε περπατήσει ήδη πολύ σήμερα, φεύγουμε για το άλλο χωριό, όπου παρκάρουμε έξω από τη πύλη.
Και αυτό είναι από άλλη εποχή…..
Σάββατο σήμερα, έχει και γάμους….
εεεε, τι κάνεις εκεί????
Ο Ερρίκος έχει λυσσάξει της πείνας και έχει βρει ήδη πέντε εστιατόρια με top κριτικές από παγκοσμίου φήμης σεφ, στο gadget wi-fi hi-fi τηλέφωνο που διαθέτει. (λίγες μέρες πριν, του είχε βγει το προσωνύμιο gadgetakias) Επίσης, μας πλοήγησε και στο εστιατόριο, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν πολύ ωραίο. Τέσσερα άτομα 60 ευρώ με μπουκάλι κρασί, γευστικότατα όλα, ο Χάρης βέβαια δε χόρτασε αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο.
Aφήνοντας πίσω το San Gimignano, είχαμε ολοκληρώσει (σχεδόν) το πρόγραμμα της ημέρας. Άλλωστε δεν είχαμε άλλο χρόνο, άρχιζε να σκοτεινιάζει. Δεν μπορούμε να τα κάνουμε και όλα!
Στο δρόμο προς το Fiesole όμως, με την άκρη του ματιού μου βλέπω ένα τέλειο σημείο, στροφή και μέσα!
Ο φωτογράφος έκανε το δύσκολο στην αρχή, αλλά μετά έδωσε ρέστα με τις καλλιτεχνικές του ικανότητες. Ιδού τα αποτελέσματα….
Γυρίζοντας στο camping, νύχτα πια, δε βλέπουμε πουθενά τους άλλους, ανησυχήσαμε λίγο, δε γίνεται να κάνουν τόσες ώρες….γύρω στις 22.00, εμφανίζονται, κάνανε όλη τη διαδρομή από επαρχιακά κομμάτια, 10 ώρες καβάλα…
Όλοι μαζί πλέον κατεβαίνουμε στη πλατεία του Fiesole για φαγητό και ποτό, ότι θέλει ο καθένας, όπου τα λέμε εκτενέστερα και με τα παιδιά που γνώρισα τυχαία στη reception του camping από χτες, το Γιώργο με το hypermotard και το Μιχάλη με το ZX-10…..αχ, τι μου θύμισες…..ο Γιώργος βετεράνος του mugello, έβδομη φορά έρχεται, ο Μιχάλης ψάρακας σα και μας. Αύριο θα πάμε όλοι μαζί, εγερτήριο αγωνιστικό στις 8.15…
Κυριακή 15 / 07
Δεν υπάρχει άλλος Valentino
Επιτέλους, αγώνας. Κανένας μας δεν έχει ξαναδεί αγώνα, εννοείται ότι θα πάμε από νωρίς να βρούμε να παρκάρουμε, να περπατήσουμε, να κάτσουμε κάπου καλά κτλ…έτσι νομίζαμε…γατάκια…..…επειδή όμως ο παλιός είναι αλλιώς, ο νέος φίλος μας ο Γιώργος, μας πήγε στη πίστα σε 20 λεπτάκια, τσεκάραμε εισιτήριο καβάλα, κάναμε το γύρο της πίστας καβάλα (απ τον παράδρομο) , παρκάραμε δίπλα στη πλαγιά, κατεβήκαμε 20 μέτρα, στρώσαμε στο γκαζόν μπροστά στο monitor και……
10.57, γύρος προθέρμανσης moto2. Είχαμε φτάσει στο τσακ, ο Γιώργος όμως ήξερε.
Ο ήχος είναι ασύλληπτος. Ανατριχιάζεις.
Στις μικρές κατηγορίες ο ανταγωνισμός είναι πολύ έντονος. Στη στροφή σφάζονται, στη τελεόραση δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο γρήγορα πάνε....
13.45, ο valentinο βγαίνει στη πίστα για να στηθεί στη σκάρα εκκίνησης. Γίνεται το έλα να δεις. Τελευταίος να ξεκινήσει, τελευταίος να βγει, όλοι μαζί του θα ναι, μόνο και μόνο επειδή τους χαιρέτησε στο γύρο του….απίστευτο support. Κάτι σα του γάβρους ένα πράγμα στα πέτρινα χρόνια, ο θρύλος χάλια, το γήπεδο τίγκα.
Για τους τύπους, ο Lorenzo το πήρε το ματσάκι, αλλά πραγματικά κανείς δεν ασχολήθηκε. Δεν είμαι προκατειλημμένος, ούτε rossiκος, απλά αναφέρω αυτό που όλοι είδαμε. Ο γιατρός ξεκίνησε 10ος και τερμάτισε 5ος, έκανε 4 προσπεράσεις και κέρδισε και μια θέση από την έξοδο του Stoner, ο οποίος ξαναμπήκε πιο πίσω. Όλα αυτά έγιναν μπροστά μας, στο δεξί πέταλο… Ο κόσμος…έκσταση….party….ok, ήμαστε και στην Ιταλία…
Η Χρύσα πάντως έβγαλε το μισό αγώνα στα κάγκελα! Δε περίμενα να της αρέσει τόσο πολύ…
Μετά το τέλος του αγώνα έγινε χαμός, όλοι μπήκαν μέσα
αμάν αυτό το πανό.......
Και μερικές από την είσοδο της πίστας
ο Γιώργος μας εδωσε μερικές φώτα από τη προηγούμενη μέρα......
ζηλεύει κανείς???????
φρόνιμαααα......
ευχαριστούμε ρε φίλε!!!
Η μέρα τελείωσε με βραδινή βόλτα στη Φλωρεντία, -αφού ξεκουραστήκαμε πρώτα λίγο στο camping- με φαγητό και μπύρες σε καλά επιλεγμένο μαγαζί….όπου και βαπτίστηκε ο Χάρης, από πρόεδρος, μετονομάστηκε σε μυρωδιάς….!!!!!!! Λεπτομέρειες δεν μου επιτρέπεται να αναφέρω…
Δευτέρα 16 / 07
Φλωρεντία
Αυτή η μέρα είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στην περιήγηση της πόλης. Θεωρώ ότι επισκεφτήκαμε όλα τα τουριστικά must
για αρχή το duomo
αυτύ τη στιγμή θα τη πληρώνουμε για πολύ καιρό......
κανείς δε τον κατάλαβε ότι ήταν ανθρωπος...
η ακριβότερη γέφυρα του κόσμου, συμφωνα με τον πρόεδρο, είναι τίγκα στο κοσμηματοπωλείο!
ποιος είναι ο καραγκιόζης που χαλάει τη φώτο στη κοπέλα????
ποοοοολύ scooter ρε παιδί μου..
Τρίτη 17 / 07
Ο γλυκός γυρισμός
Γλυκός γιατί θα πραγματοποιήσουμε άλλη μία επιθυμία μας, το passo muraglione, έτσι για επιδόρπιο!
Ο Γιώργος με το Χρήστο το έχουν κάνει τρεις φορές, επομένως για άλλη μία φορά χωριζόμαστε και δίνουμε ραντεβού στην Ancona. Το καράβι λύνει κάβο στις 16.00. Εγώ δικάβαλος και τριβάλιτσος, Ερρίκος και Χάρης φορτωμένοι, αναχωρούμε λίγο αργότερα για Forli., με σκοπό να πιούμε καφέ στο αντίστοιχο stork σε ένα σημείο της διαδρομής….ο ss67 είναι ανάλογος προσδοκιών, το ανέβασμα του είναι όμορφο, σφιχτό με ωραίες στροφές και πολύ καλή πρόσφυση. Βέβαια, είναι στενό και επικίνδυνο……δε συγχωρεί αν κάνεις υπερβολές…το ευχαριστήθηκα όσο μπορούσα, αν και θα το ξανάκανα άλλη μια φορά χωρίς αποσκευές και γυναίκα.
Στη καφετέρια έχει στις πόρτες αυτοκόλλητα από λέσχες, forums από όλη την Ευρώπη…βλέπετε κανένα γνώριμο???
Ο καφές χάλια……
ο πρόεδρος έβαλε το στίγμα του....
Το κατέβασμα προς Forli είναι εξίσου όμορφο, αλλά επειδή the clock is ticking, δε σταματάμε πουθενά, μπαίνουμε και autostrada για 140 χλμ περίπου και αφού πληρώνουμε το τελευταίο χαράτσι (8.50 ευρώ) σβήνουμε τα μοτοσακό στο check in. 10 λεπτά, μισό μπουκάλι νερό και ένα τσιγάρο αργότερα, αντικρίζοντας τη μπουκαπόρτα, αναμένοντας το νεύμα του αξιωματικού, χαϊδεύω τον λευκό στα πλευρά….σιγοψιθυρίζω ένα μπράβο….μου κάνει μια αρρυθμία στο ρελαντί και αμέσως καρφώνω τη πρώτη και μπαίνουμε στο γκαράζ….
Ο μυρωδιάς παρά λίγο να μείνει λαθρομετανάστης στο ιταλικό λιμάνι, χωρίς χαρτιά και μηχανάκι, (πάλι δεν μου επιτρέπεται να εκθέσω πρόσωπα και καταστάσεις) αλλά επειδή είμαι μεγάλη καρδιά, τον επέστρεψα στην Ηγουμενίτσα…
Αποχαιρετιστήρια Φώτο….σκυμμένα κεφάλια……
Εδώ ξαναχωριζόμαστε, ο μυρωδιάς θα έρθει μαζί μου στο paleros grand resort summer beach club, o γκατζετάκιας φεύγει σφαίρα για Αθήνα να προλάβει άλλο καράβι για Κρήτη, το ζευγαράκι πάει στη Κέρκυρα να βρουν τον έρωτα…..λες και τον έχασαν ποτέ!!!
Το καλύτερο χαλάρωμα από το ταξίδι για μένα προσωπικά ήταν αυτό….θάλασσα στα δύο λεπτά από το σπίτι, φαί ποτό και άραγμα.
σιγά που θα αντέχαν μακρυά μας πάνω απο 3 μέρες!!!
Το σημαντικότερο είναι ότι όλα πήγαν καλά.
να ήμαστε όλοι υγιείς, δύο εβδομάδες μετα την επιστροφή αναπολώ όλες τις στιγμές που ζήσαμε και ελπιζω να αξιωθω να ξαναφύγω....με τους ίδιους συνταξιδιώτες, και με όποιον άλλον μπορεί να ακολουθήσει....για ποιους χτυπάει η καμπάνα άραγε????
έτσι για το τέλος.......
ενα απο τα λίγα triumph Που είδα στην εκδρομή......στο μουσείο του grossglochner!!
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Lyon, Χρήστος, r1
audioslave, Γιώργος, fazer600
Haris S2, Χαρης, FZ1 fazer
Tigrisss, Κωστας, tiger 1050
avatar, Ερρικος, fazer600 S2
Χρυσα
σας ευχαριστώ όλους +:Applause=+:=D>
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Tigrisss την Σάβ 11 Αύγ 2012, 21:57, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη. Ο ηλίθιος ποτέ.
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 6 επισκέπτες