Η προετοιμασία πάντως ξεκίνησε αρκετό καιρό πιο νωρίς ετοιμάζοντας την πράσινη κάρτα, το σέρβις της μηχανής, νέα λάστιχα,χάρτες για όλη την διαδρομή που θα περνούσα με φωτοτυπίες απ΄το via michelin προετοιμασία του GPS και βέβαια τον ρουχισμό που θα είχα μαζί μου όπως και την προετοιμασία μου για τον αγγλικό καιρό.
Εννοείται βέβαια ότι είχα μαζί μου όλα τα απαραίτητα.
Τρεις περίπου μέρες πριν ξεκινήσω έκανα μια δοκιμαστική διαδρομή με φορτωμένη κανονικά την μοτοσυκλέτα ώστε να μπορώ να κάνω και την τελική ρύθμιση της στην ανάρτηση αλλά και βέβαια να δοκιμάσω και τα αδιάβροχα καλύματα στα σαμάρια.
Τοποθετήθηκαν κάγκελα επίσης για να κάθονται καλύτερα τα σαμάρια.
Σε αυτό με συντρόφευσε ο φίλος Γιώργος GKS συνοδεύοντας με σε αυτή την δοκιμαστική βόλτα.
Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο.
Τελικά έφτασε η πολυπόθητη ημέρα και φορτώθηκε η μηχανή, είχε έφτασε η ώρα να ξεκινήση το μεγάλο ταξίδι μου.
.Η διαδρομή μέχρι την Πάτρα ήταν η κλασική επικίνδυνη διαδρομή με την κλασική βροχή που τρώω κάθε χρόνο στο ύψος περίπου του Αιγίου και αφού ταλαιπωρήθηκα αρκετά με την καθυστέρηση στο check in μιας και η SUPERFAST FERRIES αλλά και η ΑΝΕΚ συγχωνεύτηκαν και έχουν μπερδέψει τα συστήματα τους.
Τελικά μετά απο πολύ καθυστέρηση αλλά και ταλαιπωρία επιτέλους μπήκα στο καράβι.
και σε λίγο αυτό ξεκίνησε με προορισμό την Ανκώνα.
Ευτυχώς αν και είχε κάπως αέρα η θάλασσα ήταν αρκετά καλή κι έτσι ευχαριστήθηκα το ταξίδι.
Η επόμενη ημέρα με βρίσκει να ταξιδεύω με κατεύθυνση την SUSA ένα μέρος που είχα μείνει και πέρσι και είναι κοντά στα σύνορα της Ιταλίας με την Γαλλία.
Ο καιρός βέβαια φέτος δεν μου έκανε το χατήρι μιας και σε δύο περιπτώσεις, μια κοντά στο RIMINI και άλλη μια πλησιάζοντας το TORINO η βροχή έκανε την εμφάνιση της.
Ευτυχώς τόσο εγώ αλλά όσο και η μηχανή είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένοι και έτσι δεν υπήρχε απολύτος κανένα πρόβλημα.
Φτάνοντας λοιπόν στην SUSA η καλή μου αναπαύθηκε στο κλειστό παρακαλώ πάρκινκ που μας παρείχε το ξενοδοχείο
και εγώ αφού έκανα ένα μπάνιο βγήκα για μια μικρή περιπλάνηση στην μικρή αυτή πόλη
αν και όσο έπεφτε ο ήλιος το κρύο γινόταν και πιο πολύ.
Έτσι λοιπόν αφού τίμησα για άλλη μια φορά την ιταλική πίτσα επέστρεψα με γρήγορο βήμα στο ξενοδοχείο.
Το πρωί με βρίσκει να αναχωρώ νωρίς
και πολύ σύντομα να βρίσκομαι λίγο πριν το τούνελ στην BARDONECCHIA που ενώνει την Ιταλία με την Γαλλία.
Το τούνελ αυτό είναι περίπου στα 15 χλμ και η μέγιστη ταχύτητα που επιτρέπετε μέσα στο τούνελ είναι τα 70 χλμ
Έτσι λοιπόν σύντομα βρέθηκα σε Γαλλικό έδαφος
και μετά απο κάποιες στάσεις για ξεκούραση
ή για να τσιμπήσω κάτι
έφτασα στον επόμενο προορισμό μου την πόλη
μια πόλη που βρίσκεται κοντα στην πολή μεγαλύτερη πόλη TROYES σχετικά κοντά στο Παρίσι.
Αφού βρήκα το ξενοδοχείο μου με την βοήθεια του GPS άραξα
και μετά απο ένα καλό μπάνιο και λίγη ξεκούραση και αφού προηγουμένος έριξε και αρκετή βροχή περιπλανήθηκα περπατόντας στην μικρή αυτή πόλη.
Η επόμενη ημέρα ουσιαστικά θα ήταν η μεγάλη ημέρα για μένα μιας και θα πέρναγα για πρώτη μου φορά την Μάνχη με προορισμό την Βρετανία.
Έτσι λοιπόν αφού ξεκίνησα νωρίς απ΄το BREVIADES και αφού ταξίδεψα για αρκετή ώρα έφτασα στο
και αφού περίμενα στην ουρά για να βγάλω εισητήριο για το υποθαλλάσιο τρένο ( 103 ευρώ παρακαλώ)
περίμενα στην ουρά για να περάσω και τα σύνορα της Γαλλίας και την είσοδο στην Αγγλία με διάφορες τυπικές διαδικασίες όπως να δείξω το διαβατήριο ή την καινούργια ταυτότητα μου
μαζί και με κάποιους Άγγλους μοτοσυκλετιστές που ερχόντουσαν απο Γαλλία.
περάσαμε πια τα σύνορα και περιμέναμε να έρθει το τρένο
Πραγματικά δεν το πιστεύανε όταν τους είπα ότι ταξίδευα μόνος μου και ότι είχα έρθει απο Ελλάδα.
Κοιτάγανε και ξανακοιτάγανε την πινακίδα του FAZER μου.
Τελικά ήρθε το τρένο και αφού φτάσαμε απέξω
περιμέναμε να μπουν μέσα τα αυτοκίνητα
και μετά μπήκαμε μέσα και εμείς.
Εκεί τα παιδιά με βοηθήσανε δείχνοντας μου καλύτερα πια διαδρομή θα ήταν προτειμότερη να ακολουθήσω για τον προορισμό μου εκείνης της ημέρας το MILTON KEYNES.
Έτσι λοιπόν αφου διασχίσαμε υποθαλάσια την Μάνχη με το τρένο σε 35 λεπτά είχαμε φτάσει στο FOLKSTONE και απο εκεί αφού ακολούθησα τις οδηγίες των Άγγλων μοτοσυκλετιστών πέρασα περιφεριακά του Λονδίνου και άρχισα να ανεβαίνω βόρεια.
Να αναφέρω ότι συνάντησα και διόδια περνώντας περιφεριακά του Λονδίνου αλλά οι μοτοσυκλέτες δεν πλήρωναν.
Αφου λοιπόν συνάντησα αρκετή βροχή στο δρόμο έφτασα τελικά νωρίς το απόγευμα στο ξενοδοχείο μου στο MILTON KEYNES.
Εδώ η γειτονιά δίπλα στο ξενοδοχείο
και εδώ μια άποψη απ΄το πάρκινκ του ξενοδοχείου όπου είχε κάποιες μηχανές που θα πήγαιναν την επόμενη μέρα για το moto gp στο SILVERSTONE
Έτσι λοιπόν αφού τακτοποιήθηκα στο ξενοδοχείο και έκανα και την βόλτα μου στην πόληετοιμάστηκα για την επόμενη μεγάλη μέρα.
Ήταν η μέρα του moto gp στην πίστα του SILVERSTONE.
Έγερση πρωινή λοιπόν και αφού έφαγα το κλασικό english breakfast ( μπλιάξ) :crazy: ετοιμάστηκα για να ξεκινήσω για την πίστα.
Η απόσταση της πίστας απ΄το ξενοδοχείο ήταν περίπου 20 χλμ και το GPS μου φρόντισε να με περάσει απο πανέμορφους δρόμους.
Έτσι λοιπόν μετά απο λίγο είδα την ταμπέλα
Πολλές μοτοσυκλέτες φθάνανε στην πίστα και παρόλη την εκνευριστικά συνεχόμενη βροχή και το κρύο που είχε, είχε αρχίσει ο κόσμος να μαζεύεται.
Άρχισε λοιπόν ο αγώνας μετά απο κάποιες ώρες και αυτό που μου έκανε πολύ εντύπωση ήταν η μεγάλη αγάπη του κόσμου στον Colin Edwards.
Eιλικρινά κάθε φορά που περνούσε ο Edwards απο την κερκίδα που είμαστε αποθεωνόταν.
Πιστεύω ότι μάζεψε τα περισσότερα χειροκροτήματα μακράν απ΄τους άλλους οδηγούς.
Ένας άλλος οδηγός που επίσης χειροκροτήθηκε ήταν και ο Spies αλλά και ο Simoncelli.
Εντύπωση μου έκανε η στάση του κόσμου στον Valentino Rossi που αν και τον χειροκρότησαν δεν μπορώ να πω ότι ήταν και πολύ ενθουσιασμένοι.
Πάντως ο κόσμος ήταν απογοητευμένος απ΄την μη τελικά συμμετοχή του Crutslow λόγω τραυματισμού.
Είναι πολύ συμπαθείς οδηγός και όλοι λένε ότι είναι πάρα πολύ γρήγορος και θα έχει λαμπρό μέλλον.
Στα διαλείματα των αγώνων ο κόσμος γύριζε στον έξω απ΄τις κερκίδες χώρο που υπήρχαν πολλά περίπτερα
Τελειώνοντας λοιπόν ο αγώνας ξεκίνησα σιγά σιγά για επιστροφή στο MILTON KEYNES και στην συνέχεια στο ξενοδοχείο.
[/quote]
