Για πάμε λοιπόν να δούμε πώς περάσαμε και σ αυτή την εκδρομή του Fazerclub.
Καταρχήν να πώ ότι η εκδρομή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία μιας και:
Ο καιρός μας έκανε το χατίρι
Το ΚΤΜ δεν διαλύθηκε
Η παρέα ήταν και γ@μώ
Το ΚΤΜ δεν διαλύθηκε
Η διοργάνωση ήταν πολύ καλή
Το ΚΤΜ δεν διαλύθηκε
Οι διαδρομές ήταν μοναδικές!
Ναι το μηχανάκι μου τελικά δεν εξεράγη, δεν διαλύθηκε, δεν έχασε βίδες.Βέβαια για να μην λέμε μακακίες το λαδάκι του το έκαψε(καμιά 300ml στο σύνολο των χλμ) αλλά χαλάλι με τα γούστα που μου βγαλε!
Ξεκινώντας λοιπόν η διαδρομή μέχρι την Πάτρα βαρετή και ψιλοκουραστική.Ταξίδευα μόνος μιας και δε προλάβαινα το γκρουπάκι των πρωινών.
Το ενδιαφέρον κομμάτι ξεκινά μετά απο εδώ
Επαρχιακός με τις στροφούλες του,χαλαρή κίνηση και μπόνους (για τους τετρακύλινδρους με φαίρινγκ) το κομμάτι της Εγνατίας έξω απο το Αγρίνιο.Αν και απ ότι είπαν τα παιδιά κάπου εκεί τους έπιασε λίγο χαλάζι όποτε δεν το χαρήκανε όσο θα ήθελαν.
Άφιξης στο ξενοδοχείο κατά τις εξίμιση τ απόγευμα,μπανάκι λίγη ξεκούραση και άρτα για φαγητό που ήταν ήδη οι υπόλοιποι. Συνοπτικές διαδικασίες και νάνι για την εκδρομή της επομένης.
Πρωί στο πάρκινγκ
Τα ευρωπαϊκά σ αυτή την βόλτα είχαν την τιμητική τους!Ο Θοδωρής με το BMW, ο Αντώνης με το RSV4, ο Τίγρης με τη σταθερή αξία το Triumph, εγώ με τον Κατιμά και βεβαίως βεβαίως ο Φρέζας με το έταιρο ΒΜW(τετράτροχο ωστόσο)
Πρωινός ανεφοδιασμός and Tzoumerka here we come!
Λίγο ο ενθουσιαμός,λίγο το είμαστε ακόμη φρεσκαδούρες απο το βραδινό ύπνο,λίγο η διαδρομή που είναι πανέμορφη εξ αρχής(παρά τις διάσπαρτες πέτρες απο κατολισθήσεις) ο ρυθμός ανεβαίνει κάμποσο, χωριζόμαστε και τελικά χανόμαστε με το δεύτερο γκρουπάκι.
Λίγο αναμονή και φτάνουν και τα παιδιά
Μόνο που άλλο ένα γκρουπάκι είχε πάρει λάθος δρόμο εντελώς και μετά απο καμιά 30αρια χλμ μπρος πίσω μας βρήκε λίγο αργότερα στον καφέ στο χωριό καταράκτης.
Όμορφο και προσεγμένο χωριουδάκι μας φιλοξένησε στην πλατεία του με τα μπαρμπάδια του καφενείου να κάνουν χάζι και πλακίτσα αργότερα.Ο Αντώνης με το RSV ήταν ψιλοκρυωμένος απο το προηγούμενο βραδύ και κακά τα ψέματα το Aprilia για τις συγκεκριμένες διαδρομές είναι πολύ κουραστικό
Εδώ η φωτό στη πλατεία του χωριού.Πιο ψηλά ο καιρός έδειχνε να ψιλομαζέυει αλλά τα σύννεφα δεν είχανε νεράκι,αργότερα άνοιξε για τα καλά ο καιρός.Στο καφεδάκι προστέθηκαν αργότερα και οι ¨Φρεζαίοι¨ πατήρ υιός μετά των συζύγων και υιός υιού ο μικρούλης της παρέας.Χαμογελαστό παιδάκι που σε κοιτάζει στα μάτια έτοιμος να σου μιλήσει, είναι και κούκλος,να σας ζήσει ρε παιδιά!Άσε που απο την διαδρομή είχανε ζαλιστεί μαμά και γιαγιά, αλλά ο μικρός απτόητος, γνήσιο τέκνο Αντρέα!
Απο κεί χαιρετάμε την οικογένεια και συνεχίζουμε.Πάμε μια βόλτα κι απο τους καταρράκτες που έχουν δώσει την ονομασία του χωριού...μόνο που αυτή την εποχή δεν έχουνε σχεδόν καθόλου νερό.Μπορείς όμως εύκολα να φανταστείς τι γίνεται εδώ όταν αρχίζουν να λιώνουν τα χιόνια
Ο προορισμός μας είναι τα Άγναντα αλλά στο δρόμο έχουμε πολλές επιλογές απο αξιοθέατα να δούμε.Εδώ είμαστε σε ένα χωριό(δε θυμάμαι όνομα) που όταν σκάσαμε όλοι μαζεμένοι, οι κάτοικοι μας περάσανε για χρυσαυγίτες!Απο κεί κάναμε μια μικρή παράκαμψη για το γεφύρι της....πλάκας(έτσι το λέγανε τι να κάνουμε!)
Ένα μικρό περασματάκι απο ποταμάκι. Ο πρόεδρας νομίζει ότι έχει κάνα Adventure και χώνεται πρώτος πρώτος!Περνάει μια χαρά, οπότε βουρ ξοπίσω του μερικοί ακόμη παλαβοί! Το RSV αποφασίζει (πολύ σοφά) να μην ακολουθήσει δεν υπάρχει λογος άλλωστε, δέκα μέτρα παρακάτω υπάρχει κανονική διάβαση με άσφαλτο, αλλά που να την δούμε, έχει γυαλίσει το μάτι μας με τις ομορφίες!
Ωραίο το μέρος, καλή η ξεκούραση, αλλά να συνεχίσουμε γιατί έχουμε δρόμο ακόμη (ήταν και δύσκολος αλλά δεν το ξέραμε...)
Ελα μαζευτείτε για μια καλή ομαδική!
Εδώ έχουμε ξαναχάσει το δρόμο, αλλά τουλάχιστον είμαστε όλοι μαζί.Την λύση δίνει ένας πιτσιρικάς με παπί.Μην πάτε απο δώ έχει χώμα, απο κεί να πάτε που είναι άσφαλτος, τρόπος του λέγειν όπως αποδείχθηκε..
Τι είναι οι Καλαρρύτες, ούτε 20χλμ ακόμη, αλλά τι χλμ!Όσο ανεβαίνουμε οι περιστασιακές πέτρες που βρίσκαμε στα προηγούμενα κομμάτια γίνονται μόνιμες και συνέχεια περισσότερες,ενώ απο ένα σημείο και μετά τα νερά της βροχής έχουν παρασύρει στο δρόμο τόσο χαλίκι και πέτρα που άσφαλτο δεν πατάς. Και οι άτιμες δεν είναι απλά χαλικάκια, αλλά κάτι μικρά σκισμένα πετραδάκια απο βράχο αιχμηρά και κοφτερότατα.
Είμαστε αρκετά ψηλά και ο δρόμος που οδηγεί στο διάσελο έχει καθαρίσει πλέον, οπότε ευκαιρία να βάλουμε και μια 2α!(και 3η γεμάτη, ανοιχτή αριστερή, κρατήσου έξω ακολουθεί πατημένη δεξιά ανηφορική...ούπς ξεφύγαμε!)
Κάπου εδώ νομίζω ότι ο Αντώνης έχει ρίξει ότι κατάρα μπορεί να σκεφθεί, που στο δαίμονα με πάνε αυτοί οι Fazerάδες!
Επιτέλους είμαστε ψηλά!Πολύ ψηλά, άλλο δε πάει!1920μ λέει εκεί κάποιος καλιτέχνης του δρόμου, σκάρτα 1900 επιβεβαιώνει το gps μας. Ρε που ανεβήκαμε!Τι βουνό περάσαμε!Δε μπορείς να το συνειδητοποιήσεις εύκολα,αλλά τόση ώρα παλεύαμε με ενα βαρβάτο κομμάτι της Πίνδου και είμαστε όλοι εκεί!Στο ψηλότερο σημείο που πάει δρόμος!
Ο εγγονός του γκουζγκούνη!
Εδώ είχαμε και το πρώτο θύμα των πετραδακίων και όχι δεν ήταν το Aprilia παρά τα λάστιχα πίστας που φορούσε!Το Fazer του Κωστή είχε πάθει λάστιχο απο πετραδάκι, ήταν ακόμη σφηνωμένο.Εύκολη υπόθεση θα σκεφτεί κανείς, ο Τίγρης έχει αυτά τα πλαστικά βιδάκια που το φτιάχνουν στη στιγμή,αλλά φευ!Η τρούπα είναι μεγάλη και το βιδάκι δεν κάνει τίποτα. Επιστρατεύονται τα κλασσικά κορδόνια που και πάλι δεν κάνουν δουλειά!Στουμπώξαμε δυο μαζί για να κλείσει η άτιμη!
Μια εικαστική παρέμβαση που κάτι μου κανε όπως την είδα...
Και αφιχθήκαμε εις Καλαρρύτες(επιτέλους)!Το χωριό δεν έχει δρόμους παρά μόνο κάτι πλακόστρωτα δρομάκια με σκαλοπάτια, οπότε το περπάτημα επιβάλλεται. Η κατηφόρα είναι εύκολη άλλωστε.
Σε κάθε τόπο τα σπίτια τα φτιάχνουνε απ ότι βρίσκεται σε αφθονία στον τόπο.Εδώ είναι σε αφθονία η πέτρα, αλλά η μαστοριά τελικά είναι που κάνει την διαφορά!
Το χωριό προφανώς δεν έχει πολλούς μόνιμους κατοίκους, οπότε και τα μαγαζιά είναι το εξής ενα!Ο καφενές, ταβέρνα,παντοπωλείο του κυρ Ναπολέωντα! Ο οποίος εννοείται οτι δεν έχει ιδέα ότι του σκάνε 20 πεινασμένοι ταλιμπάν.
Καθόμεθα και πριν το φαγητό πλένουμε τα χεράκια μας, εννίοτε και τα ποδαράκια μας! Είχαμε ανάψει για τα καλά, όλη μέρα στη μηχανή, βάλε και το περπάτημα να κατεβούμε στο ταβερνείο.
Βέβαια το φαγητό μόνο γκουρμέ δεν ήταν, ότι υπήρχε φάγαμε(προφανώς και ότι είχε περισσέψει κανα 3ήμερο πρίν...)τουλάχιστον ξεχώρισαν οι τηγανητές πατάτες του και το εξαιρετικό κρασάκι του.
Βέβαια μερικοί (συμπεριλαμβανομένου και εμού)τρώμε και πυρηνικά οπότε
Στο χωριό οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί και μιας που είσαι τόσο μακριά απο πόλεις τίποτε δεν πρέπει να πάει χαμένο, έτσι λοιπόν ο λογαριασμός ήρθε σε...ψηφοδέλτιο!!!
Άιντε να μαζευόμαστε ζγαζγα
Ο κυρ Ναπολέωντας στο μαγαζάκι του. Δε ξέρω γιατί αλλά αν έβγαινε απο καμιά μπάντα ο Ζηκός και μας άρχιζε τις κλασσικές ατάκες της ταινίας δε θα μου φαινόταν καθόλου παράξενο..
Και εδώ ανακαλύπτουμε the hard way τους νόμους της φυσικής...Την κατηφόρα την ακολουθεί ανηφόρα και μάλιστα βαρβάτη..
Αφού δεν αφήσαμε καμιά καρδιά, συκώτι, σπλήνα εκεί κάτω πάλι καλά.Κούτσα κούτσα καταφέραμε και ανεβήκαμε. Κάτσε να ξαποστάσουμε τώρα γιατί με το φαγητό και το φούσκωμα μπουφάν δεν έκλεινε...
Σπάμε σιγά σιγά και δίνουμε ραντεβού στο επόμενο χωριό που έχει βενζινάδικο.
Ο ήλιος δύει και δεν θες με τίποτα να σε βρούν τα σκοτάδια εκια πάνου!Βέβαια ο Μέρφυ ήταν κάπου εκεί οπότε το RSV 3χλμ πρίν το βενζινάδικο στεγνώνει απο βενζίνη!Απτόητα όμως τα κρητικάκια συνεχίζουν ακάθεκτα με την παραδοσιακή μέθοδο πατητήρι(ή παταράκι ή όπως αλλιώς το λέμε, καταλάβατε τι εννοώ!)
Χαμηλά πλεόν, κάπου προτού μπούμε άρτα κοντά στο σπίτι του ψηλού.Μια τελευταία ανασυγκρότηση να μαζευτούμε όλοι και να κανονίσουμε για το βράδυ να βρεθούμε έξω.
Η επόμενη ημέρα μας βρήκε στο πρωινό στο ξενοδοχείο.Φρεσκαδούρες μεν, ψιλοξενερωμένοι δε γιατί the party was over. Αλλά ο πρόεδρας είχε άλλα σχέδια κατα νου! Εμείς ανυποψίαστοι ετοιμαζόμαστε και φορτώνουμε τα μηχανάκια για αναχώρηση. Βέβαια μ αυτά και μ εκείνα πήγε κοντά 12 το μεσημέρι να φύγουμε και η διαδρομή ήταν μεγάλη και δύσκολη
Γνωστή ¨φυσιογνωμία¨...
Και κάπου εδώ να κάνουμε και μια μικρή τεχνική ανάλυση όσον αφορά την αεροδυναμική μιας μοτοσυκλέτας και κατά πόσο μικρές λεπτομέρειες επηρρεάζουν το συνολικό αποτέλεσμα..Το κράνος έχει αφαιρεθεί για τους σκοπούς της επίδειξης!
Και πως πρέπει να κοιτάμε στο εσωτερικό της στροφής όταν στρίβουμε
Βέβαια αμα έχουμε και ανεβασμένο το στάντ θα στρίβουμε ακόμη καλύτερα, αλλά μη κολλάτε σε details!
Η επιστροφή λοιπόν περιλαμβάνει πέρασμα απο την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών.Κι απο κεί πορεία για Τριχωνίδα, φτάνεις Παραβόλα, περνάς Θέρμο,πηδάς και μια τον Εύηνο και τσουπ είσαι Ναύπακτο!Βέβαια τα σχέδια επι χάρτου λέγονται έτσι γιατί αλλιώς τα βλέπεις κι αλλιώς σου βγαίνουν τελικά (είναι κι ο ξενοδόχος που πρέπει να μπαίνει στο λογαριασμό). Ξεκινάμε λοιπόν με σβέλτο ρυθμό μιας και η διαδρομή πρέπει να βγεί σχετικά σύντομα,αφού οι 3 απο τους 5 κρητικούς(και κρητικές) έπρεπε το βράδυ να προλάβουν κι ενα καράβι.
Μια στάση στο δρόμο για ανασυγκρότηση
Τεχνολογία και ρομαντισμός
Ο δρόμος για την λίμνη είναι σε καλύτερη κατάσταση απο τους χθεσινούς, με αποκορύφωμα ένα πολύ όμορφο και γρήγορο κομμάτι που σε βγάζει στην γέφυρα.
Συνεχίζουμε και ξανά μια στάση σε ένα μοναδικό μέρος.Τελικά η Ελλάδα είναι πανέμορφη!
Λίγα χλμ παρακάτω το μηχανάκι του Λιάκου παθαίνει όχι απλά λάστιχο αλλά ολική καταστροφή!Διπλό κορδόνι δεν στέκεται ικανό να κλείσει το σκίσιμο στο πέλμα όπου σχεδόν χωράει δάχτυλο κανονικά.Κάνει προσπάθεια για να το οδηγήσει ξεφούσκωτο,αλλά δεν γίνεται,το κοντινότερο χωριό είναι αρκετά μακριά, ο δρόμος γεμάτος στροφές και στη τελική δεν υπάρχει λόγος για ρισκό.
Όπως λέει κι ο ίδιος,εντελώς ατάραχος “ Μη στεναχωριέστε για πράγματα που διορθώνονται και για πράγματα που δεν διορθώνονται” (μου φαίνεται θα πρέπει να το υιοθετήσω αυτό το ρητό, πολύ μ άρεσε) Αποφασίζουμε τελικά να μείνει μόνο Χάρης μαζί με τον Λιάκο να περιμένουν την οδική και οι υπόλοιποι να συνεχίσουμε το δρόμο της επιστροφής.
Τοπίο
Αργά τ απόγευμα φτάνουμε τελικά όλοι (μετά απο μερικά χασίματα) στην Ναύπακτο. Οι κρητικοί δεν γίνεται να κάτσουν ούτε για καφέ, ο χρόνος πιέζει, οπότε και φεύγουν για Αθήνα. Οι υπόλοιποι τσιμπάμε κάτι σούβλακους, πίνουμε και τον απαραίτητο καφέ να στηλωθούμε λίγο και αναχωρούμε κατά τις 19:30 για Athens με τους δικούς του ρυθμούς ο καθείς!
Γενικά ήταν μια πολύ όμορφη εκδρομή και τα μέρη που είδαμε ήταν, όπως γράφει κι ο Τίγρης παραπάνω, μέρη και διαδρομές που δύσκολα κάνει κανείς μόνος του. Μπράβο σε όλους τους συμμετασχοντές και είς άλλα με υγεία
